Beeing around

Er zijn, wat mij betreft dan, een aantal momenten in zo’n zwangerschap die zeg maar een soort van milestone zijn. Zo is er natuurlijk de positieve test, de eerste afspraak met de verloskundige (of gynaecoloog), de termijnecho, de twintigwekenecho, de termijn van 24 weken en voor mij de meest recente, het bezorgen van het kraampakket.

Dat klinkt misschien een beetje vreemd, maar ik vond het tot drie keer toe best een ding. En als ik de grijns van de bezorger van deze laatste versie zag, was hij dat wel met me eens.

Ik kwam dus boven met een megapakket en uiteraard wilden de kleuterzoon en peuterdochter het meteen uitpakken. In de grote doos vonden we een bijna net zo grote plastic bak die zeker voor de helft gevuld was met maand- en kraamverband. Ik herinner me nog dat ik ergens in mei van het jaar 2012 dacht dat ik dat toch allemaal niet nodig zou hebben. Nu overweeg ik om alvast wat extra in te kopen.

We vonden dus kraamverband, maandverband, allerlei matjes/onderleggers voor in bed, een matrasbeschermer, alcohol, gaasjes, latex handschoenen, een navelklem, handzeep, netonderbroeken om die kraamverbanden op hun plek te houden, watten, fixatietape, een thermometer, handenwasspul, een slabbetje en een boek over veilig groot worden.

Het pakket vereiste wel wat uitleg aan de kleuterzoon. Hij weet nu van het bestaan van de navelstreng en dat het na de bevalling wel eens een wat bloederige toestand kan worden.

Na een grondige studie hebben we het pakket weer ingepakt en ik maak het niet meer open. Zodra ons babymeisje aanstalten gaat maken om geboren te worden mag de man het geheel weer tevoorschijn halen en overhandigen aan de verloskundige. Die weet er vast raad mee.

Het enige item waar ik een beetje mee in mijn maag zit is het boek ‘Veilig groot worden’ wat dus in het pakket zat. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het nogal belerend van toon vind, hoewel het vast en zeker goed bedoeld is. Ik neig er naar om het bij het oud papier te mikken. Heeft er iemand een betere bestemming?