De woensdagochtendspits is altijd een wat ingewikkelde, en dan zeker als het de dag is dat de schoonmaakster komt (dat is op de helft van de woensdagen het geval). Op deze dag moeten de man, de kleuterzoon en de peuterdochter de deur uit en moet het huis in opgeruimde toestand zijn omdat het anders lastig poetsen is.
Desalniettemin werd ik in al deze stress voor negen uur al twee keer blij van kleine gebaren.
Het begon aan het ontbijt, in alle drukte vergeten de man en ik doorgaans dat het ook handig is om op deze ochtend het oud papier aan de straat te zetten. Ik realiseerde me dat toen ik de vuilniswagen aan hoorde komen, de man zette een sprintje in. In een zoektocht naar schoeisel trok hij alvast de voordeur open en zag de vuilnisauto voorbij rijden.
Één van de Cure-meneren hoorde de deur, draaide zich om, liep terug en pakte de zakken met papier van de man aan. Super-attent vind ik dat. Zo’n man heeft alle recht om te denken ‘zet je papier anders op tijd buiten’. En in plaats daarvan zet hij een stapje harder om ons te helpen. Ik word daar blij van.
Vervolgens verlieten we gevieren op tijd het huis met de juiste tassen en gevulde trommels. Hoezee, weer gelukt! Ik leverde de kleuterzoon af in zijn rupsenklas en ging de boodschappen halen die ik de dag ervoor dus niet deed.
Toen ik de hele handel ik mijn karretje had geladen, een tijdje had gewacht bij de kassa omdat iedereen zijn/haar boodschappen doet vlak na het begin van de schooldag en de buit naar de bakfiets had gebracht, ging ik het karretje weer naar binnen brengen.
Op dat moment kwam er een Albert Heijn meneer langs die karretjes uit de parkeergarage had gehaald. Hij stopte toen hij me zag en zei ‘zet het karretje hier maar bij hoor’. Weer zo’n gebaar! Het lijkt mij dus niet zo makkelijk om met een rij karretjes te manoeuvreren en onderweg stoppen bepaald geen sinecure. Toch deed deze meneer die moeite. Ik vind het tof!
Van dit soort gebaren hou ik dus hè. Zelf deed ik laatst ook eens mijn best. Ik kocht een chocoladereep voor de postbode in de hoop dat ze iedere keer als ze post in onze bus mikt even een beetje blij wordt. Tegenwoordig groet ze ons altijd gezellig.
Het zijn de kleine dingen die het doen mensen. En het is niet eens zo moeilijk om ze te doen. En plaatjes van babyolifanten zijn sowieso om blij van te worden.