Beeing around

In al onze wijsheid besloten wij om aan het eind van deze vakantiewoensdagmiddag maar eens naar de Ikea te gaan. Niet dat we nu bijzonder veel nodig hadden, ja batterijen, maar eigenlijk meer omdat het kon. We bedachten om een hapje te gaan eten en daarna het magazijn door te wandelen.

Al voor dat we het restaurant binnen wandelden kwam het eerste beslismoment. Zullen we dan nu eindelijk een Ikea-familykaart nemen? We peinsden er wat over en besloten het toch niet te doen. Vervolgens stapten we de rij in het restaurant in en ontdekten dat we het kindermenu gratis kregen met zo’n pas. 

We zijn echte Hollanders, dus de man ging toch zo’n pas halen. Daar had hij alle tijd van de wereld voor, want onze timing bleek weer eens fenomenaal. Zo’n beetje half Brabant had zin in Zweedse balletjes. Dat we maar een minuut of twintig door die rij geschuifeld hebben valt me echt niet tegen.

Zelfs de mevrouw achter de kassa was verbaasd over de drukte. Ze zaten al de hele dag met vier man sterk achter de kassa’s, dat had ze nog nooit meegemaakt. Desondanks keek de dame nog erg vrolijk en maakte zelfs nog een praatje met de peuterdochter. Petje af!

Het eten was vervolgens lekker. De man en ik aten vis en de kindjes dus een gratis kindermenu. De kleuterzoon had trouwens helemaal geen tijd om te eten. Want zo vertrouwde hij de man toe:

Ik ben lekker aan het genieten van al die mensen. 

We zaten namelijk bij het raam en zagen beneden de mensen die Ikea verlieten voorbijschuiven mét hun aankopen. Ik kan de kleuterzoon geen ongelijk geven, daar kun je echt uren naar kijken.

Maar goed, alweer een mijlpaal dus. We horen bij de Ikea-familyclub. Reuzegezellig! En we scoorden ook nog batterijen. En een nieuwe waterkaraf. En de peuterdochter heeft een nieuwe afwasborstel. Een rode. Ze sliep er ’s nachts heerlijk mee.