Waar half Nederland op de eerste januari allerlei al dan niet verplichte familiebezoekjes af aan het leggen is, moesten wij echt helemaal niets. De (schoon)familie woont allemaal dusdanig ver weg dat je niet even heen en weer gaat voor een kopje koffie, we zagen een deel met kerst en zien volgende week het andere deel. Ik deed nog een halfslachtige poging om af te spreken met een vriendin, dan konden we toch nog iemand gelukkig nieuwjaar wensen, maar ja hè, dat familiebezoek.
Vandaar dat we heerlijk lang in bed en onder de douche doorbrachten, op het gemakje croissantjes rolden voor een zelfs niet meer zo vroege lunch en daarna bedachten dat we wel eens richting iets van een bos konden gaan. Omdat we momenteel de beschikking hebben over een auto vonden we dat we wel een stukje konden rijden richting een bos (of eigenlijk hei) en de man navigeerde ons op basis van zijn wielrenkennis door Heeze naar de Strabrechtse heide.
Daar vonden we een kabouter- en blotevoetenpad. Aan het blotenvoetendeel gingen we gezien de vrij frisse toestand niet beginnen, maar met name de peuterdochter vond het wel heel erg leuk om alle kabouters te zoeken en rende steeds gezellig voor ons uit op weg naar de volgende kaboutermarkering. Iedere kabouter kreeg heel schattig een hartelijke knuffel. De kleuterzoon klom en passent nog even in een boom en gleed nog wat rond over een bevroren plas.
Dit alles binnen een half uur. Daarna kreeg ons kleine meisje het koud en ging ze echt niet meer lopen. Snel terug naar de auto dus waar beide kids binnen vijf minuten in slaap vielen. Dat blotevoetenpad lijkt mij trouwens wel echt heel grappig om eens te doen, bij een graadje of 25 wel te verstaan. Gecombineerd met een fietstochtje en een picknick is dat een prima uitje voor komende zomer.
