Ik zal het meteen toegeven. Qua kerstkaarten ben ik gewoon niet zo attent. De man is er ook geen ster in, met als gevolg dat wij al jaren geen kerstkaarten meer verstuurd hebben. Ik kan me daar niet erg druk om maken, ik hoop maar dat mensen begrijpen dat het niet beroerd bedoeld is. Eerlijk gezegd ben ik al lang trots als we straks op redelijke termijn geboortekaartjes verstuurd hebben.
Het gevolg van de non-kerstkaarten-policy is dat we ook weinig kerstkaarten krijgen. Wel een paar hoor (en die waardeer ik!), maar veel is het niet. Best logisch. En ook prima.
Tot mijn grote verbazing heerst er in de kleuterklas van de zoon wel een kerstkaartbeleid. Hij heeft inmiddels al meer kerstkaarten verzameld dan ons huishouden. Een wonderlijke ontwikkeling zo vind ik, natuurlijk gunt hij zijn klasgenootjes fijne dagen, maar heel eerlijk gezegd vind ik zo’n kaartje ietwat overdreven. Ik heb ook niet de indruk dat het hem nu echt veel doet.
Aan de andere kant, een beetje meebewegen met de heersende cultuur is wellicht ook niet gek. En dus kocht ik vandaag papieren kerstversiersels die ook prima dienst kunnen doen als kerstwenshouder. Daarmee kan de kleuterzoon meedoen met de kerstkaartrage en spreekt het hopelijk net iets meer aan. Ik ben nog wel erg benieuwd wanneer ik de tijd ga vinden om ze ge schrijven. Met een beetje geluk vóór de kerstvakantie.
En voor iedereen die geen kerstkaart van ons kreeg:
Hele fijne dagen en alle goeds voor 2017!