De man zit sinds een tijdje, op mijn advies, bij een atletiekclub. Hardlopen doet ie al een aantal jaar en bepaald niet onverdienstelijk, maar hij riep ook altijd dat hij sneller wilde. Dan helpt het wel om daar gericht op te gaan trainen en een loopclub kan daar prima bij helpen.
Het bleek een goede zet, want de man gaat nu twee keer in de week met veel plezier hollen bij GVAC en volgens mij boekt hij wel vooruitgang. Zo fietste ik laatst naast hem terwijl hij aan het rennen was en na twintig kilometer met twaalf kilometer per uur was hij nog steeds gezellig aan het kletsen.
Twee clubtrainingen dus. De ene is altijd een duurloop en de ander een zogenaamde baantraining waarbij snelheid, techniek en ‘core-stability’ centraal staan. Dat laatste betekent dat er allerlei rompspieroefeningen worden gedaan, en geheel terecht krijgt de man ook de opdracht om dat thuis te herhalen.
Toen we op zondagmiddag ter vermaack der kinderen in een speeltuintje belandden kreeg de man het op zijn heupen. Hij begon allerlei gymnastiekoefeningen te doen. En omdat onze kindjes echt de beroerdste niet zijn, hielpen ze een handje mee. Immers, meer gewicht maakt een efficiëntere training (tot op zekere hoogte dan).
Ik kon het niet laten om er een foto van te maken. De trainer van de man is vast heel trots en de kindjes kregen in ieder geval een goed voorbeeld.