Bladerend door de Allehande kwam ik laatst een recept tegen met bloemkoolrijst. Bloemkoolwat? Inderdaad bloemkoolrijst. Het concept courghetti (slierten van courgette) kende ik al wel, maar een groente-alternatief voor rijst was nog nieuw voor mij.
Ik was geboeid, niet alleen door het concept, maar vooral ook door het woord. Bloemkoolrijst. Enerzijds klinkt het voor geen meter, maar anderzijds werd ik er bijzonder nieuwsgierig van. In de supermarkt ontdekte ik trouwens dat er ook zoiets als broccolirijst is, maar dat intrigeert me toch minder.
Het spul blijkt bij de blauwe grootgrutter twee euro voor vierhonderd gram te kosten. Dat vond ik bepaald overkomelijk, dus ik heb het maar eens gekocht. Overigens vermoed ik dat ze het spul vervaardigen uit de stelen van de losse bloemkoolroosjes die ze vast ook verkopen, op deze manier verdienen ze geld aan iets wat ze anders weg zouden gooien. Prima wat mij betreft hoor, minder verspilling en ongezond zal t niet zijn.
Op dinsdagavond mikte ik een stel paprika’s in de wok, deed er tomaten doorheen, mikte er kruiden bij en daarna de bloemkoolrijst. Het bereiden duurde zeker niet langer dan tien minuten, daar was in ieder geval over te spreken. Vervolgens kostte het zeker dezelfde hoeveelheid tijd om de makreel die ik erbij bedacht had te ontgraten, maar dat even terzijde.
Het resultaat was echt verrassend lekker. De kindjes aten uiteraard niets, maar hé, what else is new. Ik was zelf goed te spreken over deze bepaald eenvoudige creatie, en ook over de veelzijdigheid ervan. Want ik ben er van overtuigd dat het het als een soort salade ook prima doet, of bij chili con carne, of als vulling in paprika. Ideaal dus eigenlijk.
De echte vuurproef kwam toen de man het meenam als diner voordat ie ging hardlopen. En ook hij was positief:
lekker, die boerenkoolrijst
kwam langs op mijn app. I rest my case… Maar die rijst houden we er in.
Wellicht vraag je je trouwens af waarom ik nu geen plaatje toevoeg van het gerecht. Maar ik vrees dat dat geen recht doet aan de rijst. Eten fotograferen blijkt bar ingewikkeld en niet echt aan mij besteed. Deze afbeelding vond ik op goodfoodlove.com, daar zijn ze beter met eetfoto’s en plaatjes.