Laatst hoorde ik opeens ‘kei-leuk’ uit de kamer komen. Ik moest even goed kijken of er misschien onverwachts gezelschap was, maar het bleek niet het geval. De uitroep was toch echt uit de mond van de kleuterzoon komen rollen.
Onze kinderen mogen dan kleine Eindhovenaartjes zijn, tot op heden was daar qua taalgebruik en uitspraak weinig van te merken. De man en ik spreken vast geen perfect abn, maar het locale taalgebruik en de bijbehorende tongval hebben we ook zeker niet.
Ik ben er inmiddels wel volledig aan gewend en verbaas me niet meer over uitspraken als ‘aanrijden’ en ‘afgewerkt zijn’*. Dat is al heel wat, want toen ik voor het eerst ik Eindhoven kwam, was ik flabbergasted: ze zeggen écht ‘houdoe’!
Nu de kleuterzoon naar school gaat, wordt hij dagelijks omgeven door ‘echte Brabanders’ en hun taal. Hij zit trouwens ook met veel kindjes van expats in de klas, er is dus in ieder geval lekker veel variatie. Dat er binnenkort een zachte g naar binnen sluipt of de één of andere Brabantse uitdrukking is in ieder geval wel te verwachten.
Ik vind het weer eens een leuke ontwikkeling om gade te slaan en ik ben heel benieuwd hoe onze kindjes over een paar jaar zullen praten!