Even klagen hoor, wees gewaarschuwd.
Ik ben dus voor de derde keer zwanger. Feitelijk de vierde keer trouwens, maar ik zou denken dat de zes weken die de vierde keer duurden niet zo heel veel invloed hebben. Ik weet niet hoe anderen het ervaren, maar mijn lichaam lijkt inmiddels goed te weten hoe het gaat om zwanger te zijn.
Dat klinkt misschien handig, maar het heeft zijn (eh haar) nadelen. Mijn bekkenbodem begaf het al zo’n beetje in de achtste week van de zwangerschap. Van buikspieren was ook al vrij snel geen sprake meer.
Inmiddels is ook het grote maagzuurspektakel fullblown aanwezig en sinds een paar weken beginnen de nijlpaardvormen zich te openbaren. Ik ga niet meer van harte op de grond zitten, want zie nog maar eens overeind te komen met een protesterend bekken. Sowieso protesteren rug en bekken nogal.
Dat alles is natuurlijk buitengewoon vermoeiend en ik vraag me dan ook regelmatig al om vier ’s middags af of de dag al voorbij is. En dat is dan uiteraard niet het geval.
Maar verder gaat het prima hoor!