Beeing around

Een paar weken geleden was de zwangerschap zo’n beetje halverwege en werd het tijd voor de 20wekenecho. Tot mijn grote vreugde bleek alles goed met onze mini. We hielden wel een lichte kater over aan de nogal commerciële instelling van de echomakende partij.

Die 20wekenecho is natuurlijk een medisch verhaal, maar het is als pappa-en-mamma-to-be wel heel erg leuk om naar het spartelende gupje te kijken. Daarnaast is het meestal wel mogelijk om, als je dat wilt, te kijken naar het geslacht van de kleine. Wij wilden dat wel, of eigenlijk, ik wilde het wel. De man had het net zo lief niet geweten. Ik zal maar meteen toegeven dat ik in deze mijn zin heb doorgedreven.

Tot onze hilariteit bleek ons gupje een preutse bui te hebben en de echoscopiste durfde het geslacht niet met zekerheid te zeggen. We gingen dus zonder plaatjes en met een slag om de arm de deur weer uit.

Een ruime week later ging ik op herhaling bij Echo Eindhoven. Gup en ik konden mooi fungeren als oefenobject, ik kon even zwijmelen bij mijn lieve mini, we kregen een stel leuke plaatjes én we konden nog eens goed kijken naar het geslacht.

Op de veelgestelde vraag ‘wat wordt het?’ antwoord ik naarmate de zwangerschap vordert en afhankelijk van mijn humeur meestal met ‘een nijlpaard’ of ‘een baby’. Ik zou dat antwoord nu kunnen uitbreiden naar meisjesnijlpaard dan wel meisjesbaby want het is nu toch echt duidelijk dat de kleuterzoon en peuterdochter een babyzusje krijgen.

Zo leuk! En ook wat onverwachts want gek genoeg gokten de man en ik allebei op een jongetje. Mijn dank gaat uit naar Leonie van Echo Eindhoven die op een zaterdagmiddag rustig de tijd nam om ons meisje eens rustig te bekijken. Leuk om te doen op deze termijn!