Sinds ik vier jaar geleden moeder ben geworden is vrije tijd een vrij zeldzaam begrip. Daarvoor moest er natuurlijk ook vanalles, er werd gewerkt, het huishouden moest soort van blijven draaien, er waren sociale verplichtingen. Echt, ik was er druk mee. Desondanks waren er regelmatig momenten waarop ik me moest bedenken wat ik met de komende tijd zou gaan doen. Niet dat dat tot verveling leidde hoor, integendeel, maar ik bedacht me vandaag dat ik dat gevoel al lang niet meer heb gehad.
Want als ik thuis ben, en dat is nogal eens, is er eigenlijk altijd ook in ieder geval één kind thuis. En op de momenten dat de kleuterzoon op school is en de peuterdochter bij Yip, ben ik druk met Care4moving. Momenten van vrije tijd die nog niet zijn ingevuld zijn vrij zeldzaam.
Natuurlijk doe ik best wel eens iets zonder de kindjes, wees niet bang, ik kom niets te kort. Maar die momenten zijn ingepland en de bestemming ervan ligt vast. Ook is er in de avonduren wel wat tijd, maar gek genoeg glipt die me meestal toch wat door de vingers.
Vandaag dat het een beetje vreemd voelde toen ik op donderdagmiddag opeens oningevulde tijd voor mezelf voor me had liggen. De man en de kleuterzoon waren naar een theatervoorstelling van Buurman en Buurman en de peuterdochter sliep.
Echt, ik wist gewoon niet wat ik moest doen. Dus ben ik eerst maar eens op de bank geploft en heb genoten van een kopje koffie. Gek genoeg ben ik vervolgens de was gaan vouwen. Dat was nodig want de contouren van mount Everfold begonnen zich alweer af te tekenen, maar ergens vond ik het toch ook zonde van de tijd.
Vandaar dat ik me voornam om na de was verder te gaan met mijn never-ending haakproject. Het idee is dat dat best leuk wordt, maar inmiddels ben ik er al twee jaar mee bezig en echt opschieten doet het niet. Je zult begrijpen dat toen het einde van de was naderde, de peuterdochter wakker werd. Die eist meestal net iets teveel van mijn aandacht op om daarnaast een ingewikkeld patroon te kunnen haken. Ik deed donderdagavond nog een poging, maar toen kon ik de focus ook niet meer vinden.
Nouja, de was is weer gevouwen en ik dronk heerlijk koffie. Het gevoel van oningevulde tijd was na de eerste schok best fijn en wie weet komt dat haakproject ooit af.