Zand is hier in huis een populair goedje. Tenzij het in schoenen terecht komt, dan veroorzaakt het driftbuien. Of dat laatste voor veel mensen herkenbaar is weet ik niet, maar de meeste kinderen vinden spelen met zand toch wel leuk dacht.

Met een emmer en een schep in de zandbak of nog leuker, naar het strand vinden de kleuterzoon en peuterdochter in ieder geval altijd erg geslaagd. Zelfs onder de temperatuurtechnisch minder ideale omstandigheden gaan ze graag in de zandbak in speeltuinen zitten. Zonder schoenen, dat lijkt me duidelijk.

Een ontzettend leuk alternatief voor buiten spelen met zand, is binnen spelen met zand. Nu hoor ik je denken ‘dat geeft toch een vreselijke troep?!’, maar dat valt dus wel mee. Als je het een beetje handig aanpakt althans.

Een paar jaar geleden al ontdekte ik kinetic sand. Dat is een soort zand wat op de één of andere manier bewerkt is waardoor het wat stroperiger is geworden. Dat maakt dat het minder makkelijk je huis doordwarrelt en het is wat mij betreft een alternatief voor klei.

De kleuterzoon vindt het al jaren heerlijk om er mee te spelen en ook de peuterdochter kan zich er goed mee vermaken. De fantasie van de kleuterzoon gaat alle kanten op terwijl zinn graafmachines en vliegtuigen avonturen in het zand beleven. De peuterdochter maakt eindeloos vissen en taarten die vervolgens meteen weer in stukken worden gesneden.

Het filmpje is natuurlijk wat overdreven in enthousiasme, maar ik vind het echt leuk spul. Het spelen vraagt wel een klein beetje voorbereiding; om te voorkomen dat al het zand wat op de grond belandt weg moet, zorg ik voor een fris gezogen vloer. Als ze na een uur weer klaar zijn veeg ik het zand weer op en stop het in de bak. De paar restjes die dan blijven liggen zuig ik op (met de stofzuiger die er toch nog stond).

Hoewel ik altijd even zucht als de kindjes met zand willen spelen ben ik naderhand altijd blij. Ze hebben zich heerlijk vermaakt en ik heb een fris gezogen huiskamer.