De peuterdochter had niet zo’n zin om te slapen. Ze bleef maar draaien en woelen en het lukte duidelijk niet. Ik moest toen denken aan dit liedje van Claudia de Breij. Het is mijn peutermeisje werkelijk op het lijf geschreven.
Na een paar keer luisteren werd ze dan toch rustig. En begon ze grappig genoeg antwoord te geven en mee te zingen. Dat was het moment om de muziek weer uit te zetten dus. Uiteindelijk zijn we gezellig samen in slaap gevallen.