Afgelopen week ging ik dus naar de film. Of eigenlijk naar een documentaire. Meestal schrijf ik over dat soort dingen dan wel vrij snel een stukje, maar deze keer moest het even bezinken. En omdat ik het niet zo passend vond om me er met een grap over Alice in Wonderland of The Matrix (aan beide films werd veelvuldig gerefereerd) moest het verslag maar even wachten.
In Utero dus. Ik werd getipt door Lonneke en ik moet eerlijk zeggen dat ik al overtuigd was toen ik de afbeelding zag. Ik heb altijd al een zwak voor synapsen, geen idee waarom. In de omschrijving stond dat de documentaire zou gaan over de invloeden van ervaringen in de baarmoeder op een baby/mens. Gezien mijn zwangere staat leek het me wel toepasselijk.
Het werd een interessante avond. Allereerst omdat het alleen al vermakelijk was om het betrekkelijk kleine filmzaaltje afgeladen met vrouwen en een enkele man te zien. Maar vervolgens ook door het verhaal dat verteld werd.
Ik leerde over epigenetica, over trauma’s die generaties lang hun invloed hebben en de invloed van stress op ongeboren baby’s. Ik zag, soms wat bijzondere, duidingen van bekende films en was blij met de boodschap die ik* mee naar huis nam.
Een klein (ongeboren) kind is net zoveel mens als oudere kinderen en volwassenen. Ze moeten serieus genomen worden en zolang ze dat niet zelf kunnen, beschermd tegen nare invloeden van buitenaf.
Een prachtige boodschap, waar we in onze samenleving wel wat meer naar zouden mogen leven, zo vind ik. En daarom is een dergelijke documentaire ook zo mooi.
Tegelijkertijd vond ik de toon vrij zwaar, want hoewel de eindboodschap veel liefde predikte, voerden negatieve ervaringen toch de boventoon. Noem het naïef, maar ik denk en hoop dat positieve ervaringen dan toch ook een tegengesteld effect hebben.
Enige relativering en nuancering vond ik dan ook wel op zijn plaats. Maar al met al ben ik heel blij dat ik In Utero ben gaan bekijken en kan het ook van harte aanbevelen!
*Dit is dus mijn interpretatie van wat ik zag. Ik heb geen idee of de makers van de documentaire het met me eens zouden zijn.