Vrijdag werd een improvisatiedag. We waren voornemens om vanuit Londonderry, of Derry voor de Ieren, door te fietsen naar Letterkenny om daar kennissen te bezoeken die we een paar jaar geleden in Portugal ontmoetten.
Dat was niet al te ver fietsen en dus ontbeten we op ons dooie gemakje en gingen pas rond een uur of twaalf fietsen.We reden een paar honderd meter na vertrek Ierland binnen, waar weinig van te merken was, en de route verliep met het inmiddels bekende stijgen en dalen. Ergens onderweg kreeg ik een berichtje over het exacte adres van de kennissen. Dat bleek niet in Letterkenny te liggen, maar nog een kilometer of 70 verder naar het westen. Haha, daar ging ons plan.
Geen probleem natuurlijk, we zouden na Letterkenny gewoon ergens de tent opzetten en dan morgen op bezoek gaan.
Een paar kilometer voor we Letterkenny binnen zouden rijden sprak de man echter ‘ik ben lek’. Daarmee doelde hij op een band, en inderdaad, één van de banden van de kinderkar was helemaal plat. Geen probleem natuurlijk, een band plakken is niet zo moeilijk en eerlijk is eerlijk, het hoort er ook wel een beetje bij.
Toen de man de band van het andere wiel oppompte trok hij echter het hele ventiel van de binnenband, dat compliceerde de zaak wel een beetje want die reservebanden hadden we nou net niet. Gelukkig hadden de mensen voor wiens huis we crashten hun hulp al aangeboden én zaten we betrekkelijk dicht bij een fietsenwinkel. Nadat we een hotel in Letterkenny boekten gingen de man en kleuterzoon met een aardige mevrouw naar de fietsenwinkel om nieuwe banden te scoren.
Een andere aardige mevrouw nodigden de peuterdochter en mij uit om even binnen te komen en zo dronken we koffie en limonade op een echte Ierse boerderij. Uiteindelijk kwamen we tegen een uur of zeven aan in het hotel en na een uurtje bijkomen en badderen aten we een heerlijke curry en lekkere salade. Het is de bedoeling om morgen bijtijds te vertrekken om te zien of we ons bezoek alsnog kunnen laten doorgaan. Ik ben weer benieuwd.