Dat kamperen is nog een heel gedoe, vooral als je iedere dag alles uit-en weer in moet pakken. Tel daar bij op dat we die exercitie van dinsdag op woensdag voor het eerst uitvoerden én dat het de hele nacht regende. U zult wellicht begrijpen dat wij vanochtend niet zo snel weer onderweg waren. Sowieso zijn we niet ontzettend vlot, zelfkennis siert de mens hè, maar dit moet toch echt sneller kunnen. Wat dan wel weer handig was, was dat de kleuterzoon voor zessen wakker was. Daardoor wonnen we toch nog wat tijd.
Qua fietsroute besloten we van het gebaande pad af te wijken en de Hadrians Wall eens écht te gaan bekijken. Ik begrijp nu wel waarom de formele route anders loopt, lieve help, wat een hoogtemeters. We fietsten per saldo maar een kilometer of 35 vandaag, maar met al die beklimmingen voelt het als veel meer. Ik moet zelfs bekennen dat ik een aantal keer niet fietsend boven kwam, een paar keer omdat mijn ketting er af liep, maar ook een paar keer omdat ik het gewoon niet redde. Met al die bepakking vind ik alles met een stijgingspercentage boven de tien procent gewoon veel.
We deden dus ook veel aan sightseeing vandaag, of geschiedenis snuiven zo je wilt. Of zoals de kleuterzoon zei, Romeintje spelen. Zo kwamen we min of meer per ongeluk één van de forten dat langs de muur van Hadrianus werd gebouwd tegen. En tot mijn grote vreugde was daar ook een mobiel koffietentje met een zeer vriendelijke eigenaresse erbij. Ze voorzag ons van uitstekende cappuccino en warme chocolademelk en wilde ook best euro’s accepteren. Dat laatste is gezien Brexit wellicht ook in haar eigen belang, maar het kwam ons prima uit.
Een kilometer of 15 later bezochten we restanten van een complete nederzetting. Door het nogal beroerde internet hier even geen link, maar het heet Vindolanda. Beetje commercieel, maar desondanks zeker de moeite waard. De kleuterzoon speelde eindeloos Romein (en brandweerman) en de dreumesdochter deed uiteraard gezellig mee.
Qua camping zitten we ook betrekkelijk commercieel, maar dat heeft zo zijn voordelen. Er zijn fijne douches en zelfs een bad voor de kleintjes, en wij aten vanavond bezorgpizza georganiseerd door de camping. Lekker!
Grappig genoeg zitten we op het trekkersveldje hier met nog twee Nederlandse stellen. En we zijn ook al niet de enige fietsers. Leuk voor de kindjes, want eindelijk reageert er eens iemand op hun gebabbel. En natuurlijk ook gezellig voor ons.
Het is de bedoeling om donderdag de formele route weer op te pakken en dan wat meer kilometers te maken. We hebben immers een boot te halen.