Voordat ik de man leerde kennen had ik nog nooit van het woord Reisefieber gehoord. Maar sinds ik het ken, gebruik ik het graag, het is namelijk een goede omschrijving van de pre-vertrek toestand waarin ik regelmatig verkeer vlak voor vakanties of trips. Ik vond,met dank aan Wikipedia, de volgende (Engelse) definitie:
Travel nerves, lit. Travel fever
Reiszenuwen dus, of reiskoorts wanneer je het letterlijk vertaalt. Het is, in mijn optiek, in ieder geval niet echt een positieve staat van zijn. Want inpakken is over het algemeen gewoon niet echt mijn grootste hobby en ik kan me ook druk maken over alles wat ik vergeet of het eventueel niet in de tas passen van de spullen.
Voor zo’n fietsvakantie is het inpakken een logistieke operatie opzich. Wij nemen aan bagage mee:
- Vier kleine fietstassen
- Vier grote fietstassen
- Een duffel
- Een stuurtas
- Een kar voor de kindjes (en een klein beetje bagage)
- Een bagagekar
Dat zijn twaalf verschillende tassen die soort van handig ingepakt moeten worden. Qua ruimte schat ik dat we op een kleine 300 liter zitten, wat dan weer vergelijkbaar is met drie flinke backpacks.
Daarin moeten kampeerspullen, kookspullen, fietskleding, regenkleding, kleding voor de kindjes, toiletspullen, reparatiespullen, ehbo-spullen, administratieve spullen en het is ook handig om iets van ruimte over te houden voor een voorraadje eten.Dat is een behoorlijke klus. Tot mijn grote vreugde schiet het inmiddels al aardig op en we hebben nog een hele dag. Op zaterdag kopen we de laatste dingen en ruimen we het huis op. Als de kindjes ’s avonds slapen doen we een laatste check, pakken de last-minute dingen en tuigen de fietsen op. Zondagochtend fietsen we dan naar het station om per trein de reis te beginnen.
We vieren de verjaardag van de verse kleuterzoon in Uitgeest met zijn oom en tante. Maandagmiddag vertrekken we per boot vanuit IJmuiden naar Newcastle. Dan is het alleen niet gelukt om naar de kapper te gaan.