Beeing around

Alweer een paar maanden geleden vulde ik een tag in over zeuren. Ik moet zeggen dat ik dat een leuke bezigheid vond, door het gezeur kon ik niet alleen mijn ei kwijt, maar daarnaast relativeerde het ook goed. En dat is op zijn tijd dan weer best handig. Vandaar dat ik nu een mooi moment vind om het zeuren eens in de herhaling te gooien. Er gebeurde op deze vrijdag geen vreselijke dingen, maar ik presteerde het toch een aantal keer om me behoorlijk te irriteren. Dat kan niet de bedoeling zijn.

Wij gingen namelijk naar de stad. En met wij bedoel ik dan de peuterzoon, de dreumesdochter en mijzelf. Voor de bruiloft dit weekend had de man nog een attribuut nodig, en in al mijn enthousiasme riep ik dat we dat wel even konden gaan regelen. What was I thinking?

• Het begon al bij de bushalte; we stonden keurig te wachten op de bus en de bus reed keurig voorbij zonder te stoppen. De chauffeur zwaaide nog wel vriendelijk. Bus vol. Waarschijnlijk met een fris op Eindhoven Airport gelande toeristen. En de volgende bus reed leeg voorbij, met knipperende alarmlichten. Zo stonden we alsnog een kwartier te wachten.
• Eenmaal in de stad was de eerste missie onderbroeken voor de dreumesdochter. De wereld is niet ingericht op zindelijke kindjes van haar formaat want alle broekjes die ik tot nu toe vond en kocht zijn eigenlijk net iets te groot. Waardeloos eigenlijk, maar we doen het er maar mee.
• Na het ondergoed gingen we op zoek naar de missende accessoire voor de man. We gingen eerst naar een mannenpakkenwinkel. Het was daar schietleeg (wat wil je op vrijdagochtend) maar desondanks vond het personeel geloof ik dat wij maar zo snel mogelijk weer moesten vertrekken.  Ergens snap ik dat, er mocht eens een kind een overhemd scheef leggen of nog erger, een greep doen in de bak met koekjes. Het accessoire-aanbod viel ook nog tegen.
• Opweg naar de Bijenkorf kwamen we langs een uitdeel/proefstand van Lipton. De peuterzoon zag iedereen drinken en wilde logischerwijs ook. Dus dronken we op een bankje gedrieën een blikje van de theelimonade leeg. In zo’n blikje zit dus echt 12 procent suiker leerde ik toen ik het etiket eens bestudeerde. En dan schrijven ze op hun site dat er minder suiker in zit en er staat zo’n ‘ik kies bewust’ vinkje op. We gaan nog eens kapot aan al die suiker!
• Inmiddels waren we bij de Bijenkorf. Ik vind of vond, ik weet het nog niet, dat een fijne winkel. Mooie spullen, lekker veel verschillende dingen, fijne koffie en een goed restaurant. En wat ik ook heel fijn vind is de service. Ze geven me het gevoel dat ik belangrijk ben. Vandaag dus niet. Wellicht kwam het door de kindjes, die zich trouwens prima gedroegen, maar ik werd nogal nukkig te woord gestaan toen ik naar de accessoire vroeg. ‘We hebben alleen deze mevrouw’ en de dame rende snel weg om naast een andere mevrouw achter de kassa te gaan staan. Nu was die ‘deze’ een potentiële kandidaat, alleen hij lag uitgestald en er hingen allerlei draadjes uit. Ik ging met het ding terug naar de nukkige dame en haar collega en vroeg, na een tijdje wachten, wat ze konden doen met de prijs. Omdat het een showmodel was, konden ze 20 procent korting geven. De draadjes konden ze er zo uitknippen dus dat maakte niet uit… Ik stelde nog 25 procent voor, maar ik werd bekeken of ik ze een zeer oneerbaar voorstel deed terwijl ze draadjes verwijderden. Jammer Bijenkorfmevrouwen, gemiste kans op het gebied van klantenbinding.
• Na dit fiasco scoorden we de accessoire uiteindelijk bij de H&M en toen hadden we zin in een ijsje. We waren toch al aan het zondigen. Aangezien we langs de MacDonalds liepen, werd het een McFlurry. IJs, kleine kinderen en zelf doen; je kunt de klok er op gelijk zetten, dat wordt een plakbende. Dus na het ijsje liepen we richting wc om even de handen te wassen en de dreumesdochter een ‘voor de zekerheid’plasje te laten doen. MOET JE TOCH BETALEN OM TE MOGEN PLASSEN. Kansloos vind ik dat. We hebben er zojuist eten gescoord, dan kan de wc toch wel gratis zijn? En verder heb ik dus nooit kleingeld. We liepen met plakhanden naar buiten.
• En dan moet ik het ook nog even hebben over het weer. Er kwam vandaag wederom een ongelooflijke plons water naar beneden. Niet op mijn hoofd, maar wel precies op het moment dat de man voornemens was naar huis te komen. Die was dus te laat voor het eten. En het idee van een rondje fietsen heb ik ook maar uit mijn hoofd gezet

Zo, ik ben het weer kwijt. Zo’n blog is nog best goed voor de bloeddruk volgens mij. Ik kan het echt absoluut aanbevelen om een beetje te spuien en voel je ook vooral vrij om dat in de comments te doen!