De week vakantie van de man eindigde met een weekendje bij de schoonouders in Dalfsen. Het was daar in de omgeving open atelierroute en daar deed de (schoon)moeder/oma/kunstenares Hannah aan mee en dus werden wij welkom geheten in een prachtig aangekleed huis. In het kader van de kunsteducatie en we-hebben-een-museum-jaarkaart-dus-we-zullen-hem-gebruiken-ook bezochten we in Zwolle het museum de Fundatie.
Bovenop dat gebouw, wat opzich al mooi is om te zien, hebben ze tot groot genoegen van de peuterzoon een soort gouden vogel (eend volgens de dreumesdochter) en een gigantisch ei gebouwd. Het ei maakt ook echt deel uit van het gebouw, dus je kunt er echt in. Voor de peuterzoon kon het bezoek niet meer stuk. Dat de dreumesdochter te enthousiast wapperde met een folder en daardoor een alarm in werking stelde en dat we vervolgens maar opgesplitst zijn laat ik maar even in het midden.
Ik dwaal af, want waar ik heen wilde is het moment vóór vertrek naar Dalfsen. De man had dus de hele week vrij gehad en we hadden allerlei projecten en leuke dingen gedaan. Wat vooral niet gedaan was, was enige vorm van huishouden en vandaar dat het er in huis uitzag alsof er een bom ontploft was. Omdat er maar weinig zo vervelend is als thuiskomen in een onopgeruimd huis (ik snap nu eindelijk de opruimwoede van mijn moeder vlak voordat we op vakantie gingen) besloten we op te splitsen.
De man ging met de kindjes alvast op pad en zou daarbij op verkenning gaan in de speelgoedwinkel. Dat is dubbele winst voor mij want zo had ik even de tijd en ruimte om flink op te ruimen én hoefde ik niet mee naar de speelgoedwinkel. I-de-aal. Terwijl ik druk was met allerlei wasvouw- en opruimactiviteiten kreeg ik een heerlijke foto van twee wandelende kindjes doorgestuurd. Ze waren op hun gemakje op pad en plukte hier en daar een bloem. Ik heb diepe bewondering voor het eindeloze geduld van de man.
Intussen sloeg ik spijkers met koppen al zeg ik het zelf. In ruim een uur tijd vouwde ik een berg was, ruimde de bovenverdieping helemaal op, maakte de keuken schoon, ruimde de vaatwasser uit en in, poetste de tafel, verzamelde al het speelgoed en trok een stofzuiger door de tent. Het was weer spik en span dus.
Toen ik met een lege kinderwagen (nouja leeg, onderin lagen wel alle spullen nodig voor het logeerweekend) in de bus zat, heb ik me nog even verbaasd over de hoeveelheid werk die je kunt verzetten als je dan zo’n ongestoord uur hebt. Het is hier vast in een oogwenk weer een chaos, maar we kwamen in ieder geval heerlijk thuis.