Over ruim twee maanden is de dreumesdochter dreumes-af. Ze wordt dan twee en gaat dus formeel de peuterfase in. Een peuter alweer, waar blijft de tijd? En ze is ook echt een peutertje aan het worden, dat is toch zo ontzettend leuk om te zien. Onder andere doordat ze inmiddels wat begint te praten, krijgen we aardig mee wat er allemaal in haar hoofdje omgaat. Ze vertelt namelijk de hele dag door wat ze ziet en wat ze leuk vindt.
De man was dus thuis deze week en de peuterzoon wilde graag een dagje thuis spelen. Dat gaf mij de zeldzame gelegenheid om alleen met de dreumesdochter op pad te gaan. We gingen gewoon boodschappen doen hoor, maar het was toch wel ontzettend leuk om een ‘girls-only’ activiteit te hebben. We gingen eerst naar de HEMA om daar op zoek te gaan naar een cadeautje voor een jarig vriendinnetje. Daar kwamen we langs het make-upschap. Nou dat vond ze echt prachtig. Eigenlijk wilde ze heel graag alle spullen uit het schap halen, maar ze was prima voor rede vatbaar toen ik haar vroeg dat niet te doen. Ze stond met haar handjes op de rug en haar neus zo’n beetje tussen de nagellakjes te genieten. ‘Wowwww!!!’
Door naar de cadeautjesafdeling. Dat is natuurlijk ook heel erg leuk. Terwijl ze haar eigen pop in de hand had, kwam ze een andere pop tegen. Alweer ‘Wow!!!’ Die moest eens even rustig bekeken worden. Sjonge wat mooi, en de pop heeft ogen ‘Oot!’, handen ‘Had!’ en ze heeft ook al kleren aan ‘Kere aan!’, wat leuk zeg. Door naar de kassa. We moesten in de rij. Dat is toch echt wel een beetje saai. Dus gaat ze maar op de grond zitten en als het nog iets langer duurt, blijkt liggen een nog betere optie ‘Papen!’.
En zo gaat het dus de hele dag door. Leuke dingen zien, daar iets over zeggen, er blij mee zijn (of niet), afgeleid worden door het volgende en weer verder gaan. Het is zo grappig om te zien. Wat mij fascineert is haar fascinatie voor poppen, aankleden, kleren en make-up. Het zou me niet verbazen als we over een paar jaar een echt poppenmeisje hebben. De peuterzoon is compleet trein,- vliegtuig,- auto en graafmachinefanaat. Er is toch iets mis aan het gaan met onze genderneutrale opvoeding, geloof ik.
Ze wordt groot dus, de dreumesdochter. En ik vind dat leuk om te zien. En eigenlijk ook wel fijn. Ze wordt wat minder afhankelijk van mij (en de mammamelk), kan vaak aangeven wat ze wil, is semi-zindelijk dus gebruikt aanzienlijk minder luiers en daarmee worden dingen makkelijker. En aan de andere kant nemen we over een paar maanden ook afscheid van een tijdperk (alweer!). Toch iets om even bij stil te staan.
