Wij slapen hier met zijn allen gezellig samen in een bed. Ik schreef daar al eens eerder over. De dreumesdochter wil nog wel eens in de cosleeper belanden, maar de peuterzoon ging er tot enige tijd geleden echt niet mee akkoord om in een eigen bed te liggen.
Vandaar dat toen de dreumesdochter uit haar toenmalige cosleeper groeide, wij het ledikant van de peuterzoon omtoverden tot nieuwe cosleeper. Hijzelf gebruikte het bedje immers toch niet. Inmiddels zijn beide kindjes wat groter gegroeid en we kregen het idee dat ze het wellicht aardig zouden vinden om in ieder geval een eigen slaapplek te hebben.
Nu hebben wij op de slaapverdieping twee slaapkamers, en dus zullen de kindjes voorlopig een kamer gaan delen. Vandaar dat er een stapelbed moet komen. En het liefst een leuk stapelbed. Wat rondzoeken leverde niet echt een interessante kandidaat op en de man zou de man niet zijn als hij er geen doe-het-zelf project van zou willen maken. Waarom makkelijk doen als het ook moeilijk kan toch?
Hij broedt alweer een tijdje op een leuk design en de laatste dagen is hij erg druk geweest. Met tekenen, een beetje meten, rekenen, een website met steigermateriaal, de meest bizarre soorten koppelstukken, buisdikten en ga zo maar door.
Het project vordert aardig en het rekenen komt in een cruciale fase. Op de één of andere manier denkt de man dat mijn wiskunde-knobbel bij kan dragen aan het project en zo af en toe slingert hij kreten als ‘de totale lengte a plus twee keer diameters b min een half keer straal c’ op me af. ‘Dat klopt toch hè?’ Soms heb ik het per ongeluk min of meer begrepen en dan vat ik het even samen. Zo lijkt het net of ik heel hard meedenk.
Verder gingen we vandaag ook naar het grote gele warenhuis om daar lattenbodems en bakken voor onder het bed te kopen. En een plantje voor het lenen van de auto. En druk- en sluitzakjes. En natuurlijk plastic bloemen.
Het is een heel project aan het worden, dat bed. Maar ik weet zeker dat het echt heel erg tof gaat zijn. Ik kan weer eens niet wachten op het resultaat.