Het is wel weer eens tijd voor een stukje over guilty pleasures bedacht ik me. Volgens mijn zelf opgelegde stramien is het de beurt aan een food item en vandaar dat ik Tony wil voorstellen. Vele van jullie kennen hem wellicht al wel, mocht dat nu niet zo zijn wees gewaarschuwd; hij kan verslavend zijn.
Tony, formeel Tony’s Chocolonely, is een merk chocola. Hij kwam ruim tien jaar geleden voor het eerst op de markt en dankt zijn bestaan aan het feit dat journalist Teun van de Keuken (Teun – Tony, voel je hem?) zichzelf aanklaagde omdat hij chocolade had gegeten waarvan het aannemelijk was dat er (kind)slavernij mee gemoeid was. Dit alles zocht hij uit in het programma Keuringsdienst van Waarde.
Het bleek onmogelijk om chocolade te vinden waar geen vreemde bijsmaak aan zat en daarom besloot Teun zelf maar in de markt te stappen. Met succes kan ik wel stellen. De Tony’s zijn erg lekker en vinden gretig aftrek. Goede chocola met een schoon geweten, wat wil een vrouw eh mens, nu nog meer?!
In de loop der tijd zijn er veel smaken Tony op de markt gekomen. Sommige permanent, andere tijdelijk als special. Mijn alltime favoriet is gelukkig altijd te krijgen, dat is namelijk de caramel zeezout. De guilty pleasure is dan ook het achter elkaar opeten van een schandalige hoeveelheid van die chocola. Heerlijk!
Nu zag ik gister voorbijkomen dat er een nieuwe tijdelijke smaak is. Een Tony met melk passievrucht en yoghurt. Dat klinkt mij dus bijna goddelijk in de oren en daarom besloot ik me op te offeren, ik ben immers ook de beroerdste niet, toen ik hem zag liggen bij onze lokale grootgrutter. Ik zou gaan proeven en er dan over schrijven.
Het proeven is gelukt. Het ging me buitengewoon goed af al zeg ik het zelf. Ik ben er tot mijn grote vreugde in geslaagd ruim de helft van de Tony voor een later moment te bewaren (gezien de juist gepasseerde (pun intended) buikgriep is enige terughoudendheid gepast). Mijn oordeel is simpel: yummm!!!
En dan vooral als je van melkchocolade houdt (ik hou erg veel van melkchocolade). Deze Tony is vrij zoet, vind ik zelfs, maar door het passie-yoghurt deel zit er iets frissigs aan. Wat mij betreft wordt deze Tony opgenomen in de permanente collectie want ik vind dat hij bijna net zo lekker is als mijn favoriet.
Het enige ietsiepietsie kleine nadeel is dat de passieTony bepaald niet goedkoop is. Ruim drie euro vind ik best veel geld. Maar ieder nadeel hep zijn voordeel, dan koop je er er ook niet zomaar teveel van. Daarnaast is het schone geweten natuurlijk veel waard.