Zojuist stond ik al koffiedrinkend onder de douche te bedenken wat de volgende guilty pleasure zou worden waar ik over ga schrijven. Er zijn behoorlijk wat mogelijkheden ontdekte ik en aanzienlijk deel van de mogelijkheden heeft met eten te maken. Om toch wat variatie in het thema te houden besloot ik food en non-food binnen het guilty pleasures onderwerp af te gaan wisselen.
Vandaar dat ik het nu eens ga hebben over de slechte gewoonte/onhebbelijkheid/guilty pleasure om onhandig laat te gaan slapen én het dan op zo’n avond voor elkaar te krijgen geen biet uit te voeren. De volgende ochtend ben ik dan uiteraard niet zo blij met de voorgaande avond en blijf ik lekker lui met de kindjes in bed hangen.
Ter illustratie bijvoorbeeld de afgelopen avond. Na het eten begonnen wij met het naar bed brengen van de kindjes. De zieke dreumesdochter sliep vanmiddag al lang en had daar niet uitgesproken veel zin in. Daardoor was het al betrekkelijk laat toen ik mij in de hardloopoutfit hees en nog even koffie zette voor de man.
Op het halve marathontrainingsschema stond 75 minuten rustig lopen. Het ging heerlijk, maar tegen de tijd dat ik thuiskwam was het tegen tienen. Daar werd ik onmiddellijk afgeleid door de dreumesdochter die wakker was geworden en aansluitend door Graham Norton. Na het overwinnen van die horden, ruimde ik de vaatwasser in en zette de koffie voor onder de douche.
Tussendoor moest ik nog wat appen met een vriendinnetje en zo kwam het dat het tegen de tijd dat ik onder de douche vandaan kwam alweer weer ruim na twaalven was. En er ligt nog een bult wasgoed, wat op te ruimen speelgoed, een belastingaangifte, een erg slordig bureau, een stel haaknaalden, een naaimachine etcetera etcetera.
Dit blogje typ ik liggende tussen de twee kindjes in. Morgenochtend worden ze hopelijk niet al te vroeg wakker en als ze dan wakker worden entertain ik ze een tijdje met Netflix. Dan gaan we heel rustig opstaan en aankleden zodat we pas rond een uur of tien beneden komen om te gaan ontbijten. Schandalig eigenlijk, van een ritme is überhaupt geen sprake. Ik geniet er nog maar van zolang het kan.