Op deze dinsdagochtend hoefde de peuterzoon voor het eerste sinds een jaar niet meer naar zijn schooltje. Het zou me toch niet gebeuren dat we dan een ochtend rustig aan gingen doen, dat kan natuurlijk niet. Nee, ik sprak speel/thee-ochtend af met vriendinnen en hun kindjes.

Ik had bij voorbaat al lol. De andere twee dames hebben wat oudere kindjes, waardoor ze genoodzaakt zijn om er ’s morgens een hoger tempo op na te houden. Toen ik rond half negen de vraag appte hoe laat we zouden meeten, waren beide dames er al bijna klaar voor. Ik reageerde maar met een foto van mijn frisgedouchte, in slechts een handdoek gehulde kindjes. Hoe wij volgend jaar ooit op tijd op school gaan belanden is mij vooralsnog een raadsel, maar dat is een mooi onderwerp voor een ander stukje.

Na een betrekkelijk snel aankleed- en eet- en jas-en-schoenen-aanritueel gingen wij, per bakmotor, op pad. Met als tussentijdse halte vriendin 1. Ook zij reist per bakfiets en had haar vehikel beladen met een peutervriendje en een pakket dat ze namens Ecorijk ging verzenden.

We vonden onszelf wel een komisch duo zo met de bakfietsen, en in ieder geval een opvallende verschijning. Zo’n felgroene en oranje tent zijn namelijk lastig te missen. Het was ook gezellig om zo samen te fietsen. De kindjes konden elkaar laten zien wat voor leuke dingen ze hadden meegenomen en wij kletsen alvast wat bij. En we hadden de beweging ook al weer te pakken. Vervolgens fietste ik vanmiddag ook nog zeker een kilometer of tien, ik deed mijn bedrijfsnaam weer eer aan!