Die speen dus. Hoe peuter je een peuter nu aan zijn verstand dat zo’n ding dan misschien heel fijn is, maar niet uitgesproken goed voor de tanden. De peuterzoon begrijpt best heel veel, maar dit was eigenlijk een brug te ver. Logisch ook, als je drie bent zijn dat soort lange termijngevolgen simpelweg niet te overzien. En al was dat wel zo, dan zijn ze niet interessant. Een speen is fijn, dus waarom zou je er mee stoppen?
Dat leverde voor ons een lastige situatie op. We wilden de peuterzoon zijn speen niet zomaar afpakken. Dat is niet bijzonder aardig en daarnaast zou het vermoedelijk hysterische taferelen opleveren. Verder zijn we normaal gezien niet echt van de beloningssystemen en/of stickerkaarten, meestal komen we er prima met uitleggen. Zo’n peuter is best voor rede vatbaar.
Maar ja, die speen moest dus gaan en voor de peuterzoon was dat niet goed te vatten. En dus besloten wij er dan nu toch maar eens iets tegenover te zetten. ‘Als de speen weg is, gaan we een boot kopen’, zo speelden wij in op het huidige thema. We maakten een mooie tekening van een boot, tekenden er een stel in te kleuren vakjes op en de motivatie was geboren.
Het inkleuren van die vakjes op verschillende dagen heeft de peuter nog niet echt door. En tijdens een creatief verf proces verdween eigenlijk alles wat er op de tekening stond, maar het idee is hem duidelijk. Om de speen vraagt hij de afgelopen dagen helemaal niet meer en de man gaat straks met de peuterzoon en dreumesdochter op pad om onze belofte in te lossen. Hoofdstuk afgesloten!