Ruim drie jaar geleden betrokken wij een splinternieuw huis in een nieuwbouwwijk van Eindhoven. Voor de deur hadden wij een prachtig grasveld en dus een tamelijk weids uitzicht. Dat kon natuurlijk niet zo blijven. Er moet immers gebouwd worden. Er staan vrijwel geen kantoren leeg in ons land die eventueel geschikt kunnen zijn voor bewoning en ook het renoveren van huizen is gruwelijk overrated.
En dus hebben wij sinds een paar maanden flink wat actie voor de deur. Dat levert ons werkelijk vanalles op. Allereerst kennis; de dreumesdochter voegde recent een nieuw woord toe aan haar vocabulaire. Te weten ‘auto’, en daarbij wijst ze enthousiast naar buiten als er weer herrie te horen is. Nu dekt het woord auto niet altijd helemaal de lading, maar ik reken het goed.
De peuterzoon heeft werkelijk de tijd van zijn leven. Je zal toch drie jaar oud zijn, groot fan van alles wat gemotoriseerd is en er rijden de hele dag graafmachines, hijskranen, bulldozers en weet ik wat nog meer voor machines af en aan. Ze zijn hiervoor op het ogenblik bezig met het aansluiten van de riolering. Dat leverde wel wat zorgen op: ‘waarom zit er een gat in de straat?’ Maar toen ik uitlegde dat de graafmachine dat zou gaan repareren, was hij weer prima gerustgesteld.
Zelf val ik van de ene verbazing in de andere. Een paar weken terug keek ik naar buiten en zag ik een stoere bouwvakker met een doekje en een fles Glassex in de weer. Hij was zijn graafmachine aan het poetsen. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben voorstander van schoonmaken. Maar hier was wat schaalvergroting echt nodig. Dat hele apparaat zat onder de modder, een doekje en Glassex helpen dan niet echt, met een hogedrukspuit kom je gewoon verder.
Vanochtend was ik ook al verbaasd. Kan iemand me uitleggen waarom het nodig is om ’s morgenvroeg (lees: half 7) een groot herrieapparaat met fel licht, zwaailichten en veel herrie aan te zetten en dan eerst een half uur koffie te gaan drinken in de bouwkeet? Is het doel dan de buurt vast wakker maken? Nou, het is ze gelukt. Dat dan weer wel.
Net ging het weer mis met mijn begrip. Eén van de heren die hier voor de deur in de weer is met rioolpijpen, zand, scheppen en meer van die dingen hijst werkelijk iedere minuut drie keer zijn broek op. En dat is nodig, want als de beste man door zijn knieën zakt en er verkeerd voor zit, grijnzen twee witte bollen gescheiden door een spleet mij tegemoet. Dat is, behalve geen gezicht, toch koud?! Ik ken iemand die zou zeggen dat je daar verkouden billen van krijgt, en over het resultaat daarvan wil ik niet eens nadenken. Waarom trekt zo’n kerel niet, net als zijn collega bouwers, een mooie oranje tuinbroek aan? Dan blijven zijn billen warm, werkt ie een stuk efficiënter en hoef ik niet meer bang te zijn om uit het raam te kijken.
View Comments (1)
Kostelijk! Blijf maar lachen, huilen is ook zo triestig.