Toen ik laatst in de bus stapte en wilde inchecken, hoorde ik een vreemd bliepje en las dat mijn saldo geblokkeerd was. Dat is echt helemaal geen goed teken, vooral ook omdat ik geen brieven van ov-chipkaart voorbij had zien komen. Er gingen dus allerlei alarmbellen rinkelen en de man ging maar eens bellen met ov-chipkaart.
Het was inderdaad foute boel, er stond een flink bedrag open. De mail erover was mij ontgaan, de brief is nooit aangekomen. Uiteraard hebben we de schuld meteen voldaan, maar de week erna kreeg ik toch een incassobureau aan de telefoon.
Of ik even wilde bewijzen dat de schuld voldaan was. Dat wilde ik wel en ik stuurde de gevraagde informatie braaf op. Daar werd niet op gereageerd maar ruim een week later kwam er wel een brief. Men vond dat ik ook €40,- incassokosten moest betalen.
Daar waren de man en ik het dus niet mee eens, immers we kregen nooit een waarschuwing per post én zodra we weet kregen van de schuld, losten we hem direct in. Na een tamelijk vervelend en zelfs wat intimiderend gesprek met een dame van Intrum Justitia (dat is toch op zijn zachtst gezegd een wat verneukeratieve naam) besloot de man in de pen, ok laptop, te klimmen.
Daaruit volgde een vrij indrukwekkend relaas waarin hij de gang van zaken schetste en aan de hand van enkele verwijzingen naar ingewikkelde wetten uitlegde dat wij geenszins van plan waren te betalen. Ik vind het dus best knap van de man dat hij lol kan hebben in dit soort dingen. Zelf word ik er vooral bijzonder sjacherijnig van.
Binnen twee dagen na het versturen van de mail (en voor de zekerheid ook brief trouwens), kreeg ik een mail van het incassobureau: het dossier werd gesloten en de incassokosten kwamen te vervallen. Toch fijn dat iets wat zo oneerlijk voelde betrekkelijk snel werd rechtgezet. En de man was erg gelukkig met zijn epistel. Victorie!