Ik heb inmiddels het gevoel dat ik de laatste tijd alleen maar over ziek zijn schreef. Toch ga ik nog even door, want ik wil er graag even over klagen.
Het begon een week of twee geleden met de dreumesdochter die ziek werd. De peuterzoon begon al snel mee te snotteren en ik sloot aan met een porseleinknuffelsessie. Het snot bleef, de man ging ook meedoen en afgelopen weekend ben ik van pure ellende maar in bed gaan liggen; koorts en overal snot.
Deze week sudderde het nog wat door, de kindjes snotteren nog na, de man imiteert regelmatig een zeehond en ik kwakkel ook wat verder. En toen zag meneer de borstontsteking zijn kans schoon… Immers, ongeluk komt altijd in drieën, driemaal is scheepsrecht, etcetera, etcetera.
Nou, daar kan ik dus niet aan beginnen hè. Dus deed ik gister zo weinig mogelijk, wel ging ik langs de huisarts om de antibiotica achter de hand te hebben. Verder kookte de man, is onze woonkamer totaal ontploft, dronk de dreumesdochter zich een slag in het rond en sliep ik afgelopen nacht twaalf uur.
Resultaat: de koorts is weg en ik voel me beter. Nu nog een beetje rustig aan vandaag en hopelijk pakt meneer de borstontsteking dan zijn koffers. En dan zijn wij voor dit jaar wel weer klaar met ziek zijn, zo heb ik bedacht!
View Comments (2)
Dan is er maar 1 reactie op zijn plaats: beterschap en een dikke hug.
Beterschap zeg!