Beeing around

Nog maar een week, dan is het alweer kerstmis. En je kunt daar niet echt omheen. Overal waar je komt zie je lichtjes, kerstbomen, bellen en andere versieringen. Overal, behalve bij ons. Het kwam er gewoon nog niet zo van om de lampjes in het boompje op het balkon te hangen en ook de set kerstbeelden die ik heb, haalde ik nog altijd niet van stal (pun intended).

Het enige wat we hebben zijn twee adventkalenders en wat lichtjes in vazen. Zonde eigenlijk, het is vast een leuk project om met de kindjes de boel een beetje te versieren. En het ziet er natuurlijk ook gewoon gezellig uit.

Het mag duidelijk zijn, ik heb niet zoveel met kerst. Die donkere dagen kunnen we wat mij betreft sowieso wel overslaan. Echt, doe mij maar zomer. Hoe het komt weet ik niet zo goed. Er zijn wat praktische bezwaren, zo’n boom neemt veel ruimte in en het is veel gedoe om de boel op te tuigen. Of misschien is het wel de hele drukte rond de feestdagen die me wat tegenstaat. Het is altijd erg gezellig hoor, daar gaat het niet om. Maar ook erg druk, en daar kan ik niet altijd even goed tegen.

Nu is er vorige week iets geks gebeurd. Ik werd verliefd. En wel op de meest schattige kerststalgroep (of hoe je dat ook mag noemen) die ik ooit gezien heb. Ik zag hem vorige week bij vriendinnen in huis staan en sindsdien heb ik toch al een paar keer nagedacht over de boel een beetje aankleden in het kader van de kerst. Geloof me, dat is al heel wat voor mijn doen.

De set is van Haba en is daarmee eigenlijk veel te duur naar mijn mening. En gelukkig op het ogenblik ook op veel plaatsen uitverkocht. Ik acht de kans wel aanwezig dat wij volgend jaar toch zo’n mooie set hebben, en dat ik dan ook maar wat meer ga versieren. Wie weet word ik zelfs nog wel eens enthousiast over deze donkere dagen!