Natuurlijk is de peuterzoon altijd erg leuk, maar soms zijn er momenten dat ik toch wel extra hard om hem moet lachen.

Zo ook gister. Het was een beetje een druilerige dag, wel droog en toen een vriendinnetje appte dat zij en haar peuterzoon buiten gingen voetballen vond ik dat we wel even konden gaan kijken. Toen we aankwamen stonden ze daar inderdaad gezellig te voetballen.

Toen ik de peuterzoon uit de bakfiets tilde begon het al. Als een jonge koe (daar zijn zoveel varianten van, ik ga me niet aan de juiste naamgeving wagen) die in het voorjaar voor het eerst naar buiten gaat, stuiterde hij in het rond. Van georganiseerd overschieten was opeens ook geen sprake meer want de peuterzoon hobbelde continu heel blij achter de bal aan en verkocht het ding waar mogelijk een schop.

Het kon niet uitblijven dat de bal een plas inrolde. Een vrij diepe ook. En die plas bleek een onweerstaanbare aantrekkingskracht te hebben op de peuterzoon. Ik twijfelde even, hoe erg zijn natte voeten? Wegen droge schoenen op tegen de lol en de strijd? Ik besloot van niet en liet het gaan.

  
Eerst drentelde de peuterzoon nog naast de plas, vervolgens stond hij er voorzichtig in en al snel was hij enthousiast aan het stampen. Nouja, dan is die nieuwe broek ook weer ingewijd.