Zo af en toe moet je er aan geloven, en met kleine kinderen iets vaker dan af en toe. En dus doen wij een rondje buikgriep, want het is natuurlijk wel van belang om dat uitermate slecht te te timen.
Ok ok, ik lieg (althans nog wel en ik hoop dat dat zo blijft), de kindjes doen een rondje buikgriep. In de nacht (waarom altijd ’s nachts?!) begon de dreumesdochter te spugen. Dat ging woensdagochtend nog even door en ’s middags begon de buikloop. Ik zal verder niet in detail treden, maar ik ben voor de gelegenheid even geswitched naar wegwerpluiers.
In de nacht van donderdag op vrijdag (ja, alweer ’s nachts) begon het spugen bij de peuterzoon en inmiddels draagt ook hij weer even luiers. Het is nodig. Arme jongen.
Die nachtelijke spuugpartijen zijn toch echt verschrikkelijk. Zeker als je, zoals wij doen, met zij allen in één bed slaapt. Het voordeel daarvan is trouwens wel dat je tamelijk goed leert anticiperen. Na de eerste verschoonsessie leg ik altijd een stapel hydrofielen klaar (daarom heb je zoveel van die dingen) en meestal blijft het ondanks herhaaldelijk gespuug bij één keer echt lakens wisselen.
Helaas moesten wij vandaag toch echt op pad in verband met een zeker feest morgen wat we de kindjes niet willen onthouden. En dus zitten wij nu nogal vermoeid in de trein met slapende kindjes.
De chaos die wij thuis achterlieten is behoorlijk. Mount Everfold begint het formaat van de Everest aan te nemen, en de nog te wassen stapel is ook om droevig van te worden. De allervieste was zette ik toch aan, met dank aan de buurvrouw die ik bereid vond die straks even in de droger te gooien!
Hopelijk is iedereen als we weer thuis komen weer fit en kunnen we ons huishouden terug organiseren.
View Comments (3)
Ach zo naar, heel veel beterschap. En toch ook veel plezier met elkaar!
Ja.. Wederom herkenning!!
Oh, die nachten met kotsende kinderen, overal handdoeken, elke tien minuten uit je slaap voor weer een golf en zo zielig...traumatiserend vond ik het.
En ik herinner me dat ik ooit eens zes weken binnen zat omdat de kids elkaar voortdurend afwisselde met virussen, oorontsteking, koorts... En maar borstvoeding geven.. En dan nog..heavy.. Maar zo gelukkig als ze dan weer blij en sterker in hun afweersysteem opkrabbelen.
Maar ik kan nog in paniek raken als ik iets van een braakgeluid uit de kinderkamer hoor komen..
Het kan me echt verbazen hoe lang het ook door blijft gaan. Echt een paar uur lang ieder kwartier... Arme kindjes. Ze snappen er nix van.
Met de 'mammamelk' ben ik dan extra blij. Dat drinken ze allebei altijd. In ieder geval geen gestress om de hoeveelheid vocht.
Het hakt er wel in ja, dit soort tijden... ?