Ik ging naar pappa’s werk, daar kwam een vliegtuig in mijn arm. Toen moest ik heel erg huilen en daarna had ik twee minions.

Zo vertelde de peuterzoon vanmiddag geëngageerd toen hij weer veilig in de bakfiets zat. Dan vraag je je vast af wat er aan de hand was.

Nou, er moest bloed worden geprikt. Dat deden we afgelopen zomer ook al een keer. Toen reageerde de peuterzoon heel verbaasd met ‘au, er zit een vliegtuig in mijn arm’. Deze keer wist hij wat er ging komen en was het echt even heel zielig.

  
Ik begrijp zijn punt wel. Zo’n ding heeft wel iets weg van een vliegtuig, zeker als je een door alles wat motoren heeft gefascineerde peuter bent. Hij vond zijn eigen vliegtuigen trouwens wel mooier.

Gezegd moet worden dat ze het daar in het Maxima Medisch Centrum (de man werkt inderdaad op die locatie) prima aanpakken. Er is een speciale kinderprikkamer, standaard zijn er twee mensen betrokken bij t prikken van zo’n kleintje en toen de peuterzoon protesteerde werd netjes aan de man gevraagd of ze verder moesten gaan. Zelf zat ik intussen met de dreumesdochter op de gang want mijn weke moederhart kan dit soort fratsen niet zo goed aan.

De minions maakten gelukkig een heleboel goed. Ze liggen nu prinsheerlijk naast de peuterzoon te slapen.