Het moet er een keer van komen, een stukje over de was. So lets get it over with…

Het is zo’n altijd terugkerend thema, een neverending story, een gebed zonder end en zo kan ik nog wel even doorgaan. En dan zou je toch denken, als je iets zo vaak doet word je er toch wel eens goed in. Of heb je in ieder geval het trucje door. Nou niets is minder waar helaas. Hoeveel ik ook oefen, het gaat een paar keer per maand mis.

Dan puilen er opeens twee wasmanden uit, hoor ik de man gefrustreerd zoeken naar een onderbroek of de strijkplank, grijp ik mis als ik de peuterzoon een ongelukje had of tref ik Mount Everfold aan in de kinderkamer.


Van zo’n wasberg kan ik echt een beetje moedeloos worden. Niet dat het nou zo vreselijk veel werk is, sterker nog, het is eigenlijk zo gepiept. Maar ik vind het gewoon zo’n saaie bezigheid. Als het dan eenmaal weer netjes op de planken ligt, geeft het wel voldoening. Voor even dan, want de berg is zo weer terug.

Wat is nou de ideale wasroutine? Zelf hang ik het één-was-per-dag principe aan, maar het moge duidelijk zijn dat dit niet het best werkende systeem is. Wie het weet mag het zeggen!