Sint Maarten is geweest, dus het werd weer tijd voor Sinterklaas. En hoewel de peuterzoon vooralsnog weinig meekrijgt van de hele happening – hier geen Sinterklaasjournaal en ook het schoenzetten laten we nog maar even voor wat het is – kunnen we zijn aankomst toch niet helemaal voorbij laten gaat. Daarom gingen wij gister traditiegetrouw (kun je iets al zo noemen als je het voor de derde keer doet?) naar Uitgeest om daar met opa, oma, oom, tante en neef Sinterklaas te verwelkomen. De beste man moet een heftige reis hebben gehad want het weer was onstuimig te noemen. Gelukkig was de peuterzoon goed uitgerust.
Daar in Uitgeest is het altijd nostalgie alom. Ik blijf me erover verbazen dat de intocht al zolang ik die meemaak (en de eerste keer was 30 jaar geleden) précies hetzelfde is. Qua programma, qua route, qua alles. Wonderlijk is dat. Never change a winning concept zullen ze wel denken.
Voor ons was het wel een beetje anders dan eerdere jaren, want opa en oma zijn verhuisd. Derhalve gingen wij op de fiets in plaats van te voet.
U ziet al, de dreumesdochter wuifde de Goedheiligman vrolijk tegemoet. Tot grote verbazing én vreugde van de peuterzoon vond hij een grote zak met cadeaus bij de voordeur van opa en oma. Hij leek opeens de gein in te zien van het hele concept Sinterklaas. Ik ben heel benieuwd hoe hij de komende weken zal gaan beleven. De dreumesdochter associeert Zwarte Piet (daar in Uitgeest waren ze allemaal zwart) inmiddels met pepernoten en begint te juichen zodra ze in haar gezichtsveld komen. Voor haar wordt het dus sowieso een feestje.