Koppensnellend door mijn Facebooktimeline kwam ik gister langs een artikel in de Washington post.
Als Nederlandse moeder was ik geboeid door de titel dus ik ben maar eens gaan lezen. Mocht je daar nou geen tijd voor/zin in hebben, de strekking is dat de schrijfster Nederlandse ouders erg relax vindt in de positieve zin van het woord wel te verstaan. Ze wijt dit aan onze ‘doe maar gewoon mentaliteit’ en ook aan het feit dat er veel parttime gewerkt wordt.
Best een vleiend stuk dus eigenlijk voor mij als Nederlandse moeder. Er is alleen een klein dingetje. Ik herken me er niet echt in… Het gebeurt regelmatig dat ik me inderdaad een relaxte moeder voel, maar ook regelmatig niet! Ik vind het namelijk heel lastig om cool te blijven als de peuterzoon weer eens overal aan zit en het dus een kwartier kost om een meter vooruit te komen terwijl de dreumesdochter jengelend laat weten dat ze er wel klaar mee is.
Die ‘doe maar gewoon’ mentaliteit is misschien leuk voor de buitenstaander, maar zorgt er ook voor dat de maatschappij vindt dat een ouder maar gewoon alle ballen in de lucht moet zien te houden. Thuis blijven om voor de kinderen te zorgen wordt vaak wat vreemd gevonden, het is immers gewoon om parttime te werken.
En aan dat parttime werken kleven dan ook wel weer nadelen, vaak wordt er een fulltime baan in de parttime uren gestopt. En het huishouden moet ook maar gewoon lukken, daar heb je immers alle tijd voor als je parttime thuis bent.
Vervolgens is de maatschappij verbaasd als jonge ouders vaak erg moe zijn en last krijgen van burn-out verschijnselen. Maar toch bedankt voor het compliment!