Bedtijd is hier in huis een beetje een ding. Niet voor de kinderen hoor. De dreumesdochter heeft nog niet echt een mening over het hele concept, die vindt in slaap vallen sowieso wat ingewikkeld, ongeacht de tijd. De peuterzoon huppelt eigenlijk altijd tamelijk vrolijk naar boven als we aankondigen dat we gaan slapen (en ja, het bed staat boven).
Nee, het gaat over het moment van gaan slapen van de man en mijzelf. Wij zijn beide zogenaamde avondmensen, de man in een nog wat extremere variant dan ik. Hij zou het liefst altijd tot een uur of drie ’s nachts doorwerken en dan daarna slapen tot een uur of elf. Voor mijzelf ligt de ideale bedtijd geloof ik rond half twee en idealiter blijf ik dan tot negen uur in mijn bed liggen.
En dan komt het probleem. Want in onze maatschappij is tot negen of elf uur slapen gewoon niet erg geaccepteerd en onhandig. En daarnaast slapen onze kids meestal niet tot later dan half acht. Je voelt hem al komen, de ochtenden zijn in ons huishouden niet de meest bruisende momenten van de dag. In het weekend maken we nog net geen ruzie over wie er koffie gaat halen…
Ik neem me dan ook regelmatig voor om nu toch echt eens wat eerder te gaan slapen. Maar eigenlijk is het iedere avond hetzelfde. Als de dreumesdochter na een flinke drinksessie slaapt, plof ik op de bank om hopelijk nog een stukje journaal mee te krijgen. Dan ontchaos ik het huis en meestal krijg ik rond half tien inspiratie voor mijn website, blog, een haakproject, een naaimachine-idee en ga zo maar door. Ik kan dan ook echt genieten van de stilte buiten en de donkere wereld daar. Tussendoor komt de dreumesdochter vaak nog om een slokje drinken en voor ik het weet is het alwéér na middernacht.
Soms verbaas ik me erover dat ik nog tamelijk goed functioneer, je leest immers altijd dat je minstens acht uur moet slapen en dat haal ik dus echt bijna nooit. Tot mijn grote vreugde kwam ik alweer een tijd geleden dit artikel tegen. Het is alweer een paar jaar oud, maar omdat er in staat dat mensen die laat gaan slapen intelligent zijn, hou ik me er maar aan vast.