Er zijn soms van die dagen… Deze maandag voor de kerst was er één van. De afgelopen week had ik vrij genomen, niet om vakantie te vieren, maar vooral om bij de toets van dinsdag goed beslagen ten ijs te komen. Gezien het weer van afgelopen week had dat bijna letterlijk gekund maar, voor mij, gelukkig was het op maandagochtend weer een stuk warmer. Zoals geregeld op de eerste werkdag van de week gingen mijn (schoonmoeders) fiets en ik naar…
Aan het einde van de tweede schooldag hadden we afgelopen woensdagmiddag intervisie. Of praktijkleren. Of mentorles. Of hoe je het ook wilt noemen. We zaten in ieder geval in een betrekkelijk klein, bekend groepje bij elkaar en kwamen te spreken over hoe het ging. Qua school, werk, privé of een combinatie daarvan. Nu we zo’n drie maanden onderweg zijn op de route naar verpleegkundig specialist, zijn veel van ons op een punt aangekomen dat vooraf al werd voorspeld. Namelijk bij…
De groepvijfdochter vraagt al sinds het begin van het schooljaar zo af en toe wanneer Sinterklaas nou eindelijk komt en de laatste weken heeft ze geloof ik aan weinig anders gedacht dan het Sinterklaasfeest. Best opmerkelijk want we vertelden haar afgelopen zomer bewust hoe de vork in de steel zit omdat ze er zo ontzettend van in de ban raakte de afgelopen jaren. Ik had gehoopt dat ze de hele toestand een klein beetje los zou laten maar die missie…
Eigenlijk zou ik een keer iets moeten doen met een nieuwe profielfoto bedacht ik me laatst. Maar ja, tegen plaatjes van mooie verpleegkundige mannen kan ik toch niet op, dus maak ik er maar gewoon gebruik van. Met dank aan Pexels… Anyway, ik wilde maar weer eens iets schrijven over de vios, en realiseerde me daarbij dat alleen dat woord al verduidelijking behoeft. Als je er op googelt vind je dingen over allerlei clubs en als ik het goed zag…
Nu ik aan een nieuwe opleiding ben begonnen en tegelijkertijd nog zo af en toe een rol als begeleider invul aan de verpleegkundige kant, kan ik mooi vanuit twee gezichtspunten naar het leerlingschap kijken. En hoewel dat vraagt om veel schakelen, is het ook wel erg leuk. Zo realiseerde ik me vandeweek toen ik druk doende was met begeleiden dat er een aantal momenten zijn geweest die me bij zijn gebleven in mijn opleiding tot verpleegkundige. Dat waren de momenten…
Het is de tijd van de hardloopwedstrijden en op deze mooie herstzondag was het jaarlijkse renfeest in Eindhoven aan de beurt. De man is sowieso graag van de partij bij allerhande holfestivititeiten, en de versie in onze eigen stad heeft logischerwijs een extra bijzonder karakter. Sinds we hier in Meerhoven vlak naast icoon de Hovenring wonen, gaan we eigenlijk ieder jaar even aanmoedigen. Vaak ging de man dan daarna richting stad om ‘s middags aan de halve marathon mee te…
Op 1 september ben ik dus gestart als zogenaamde vios*. Qua school ging dat lekker voortvarend met in totaal zes lesdagen en bijbehorende grote bergen voorbereiding en huiswerk. In het ideale geval was dat qua werk ook zo gegaan maar gezien het af hoc karakter van de hele toestand was er geen sprake van de ideale situatie. De roosters van september waren namelijk al af toen bekend werd dat ik iets anders zou gaan doen en het is in vakantietijd…
De afgelopen tijd verzin ik steeds allerlei metaforen voor de situatie waar ik me in bevind. Zo aan het eind van de fietsvakantie, dat voelt als een eeuwigheid geleden trouwens, merkte ik dat dat ik het gevoel had aan de voet van een berg te staan. Waar ik tegenop ging wandelen. Eenmaal begonnen met werk en opleiding bleek dat gevoel een aardige voorspelling, ik ging inderdaad de inspanning leveren van omhoog lopen. Ik werk namelijk in de rol van hbo-verpleegkundige…
Na drie weken heel hard vakantie vieren, zo’n fietsvakantie is best effectief als je even echt uit de dagelijkse sleur wilt geraken, was het maandag wennen aan de wekker. Die ging extra vroeg, want na drie weken is het bijlezen best een klus. Het was zelfs nog donker, dat is altijd een domper want het wordt dan pijnlijk duidelijk dat de zomer echt op zijn eind loopt. En aan de andere kant was het ook gewoon weer leuk om de…
Dat de terugreis noordwaarts vanuit Duitsland ging, was bepaald niet zonder reden. De man spendeerde al een aantal maanden geleden zonder overdrijven zeker een halve dag aan het uitzoeken hoe we per trein naar huis konden gaan. Ik denk oprecht dat hij daarmee inmiddels beter op de hoogte is van de (on)mogelijkheden van het reizen per spoor, al dan niet met fiets, in de internationale gevallen, dan veel mensen van NS international. Zijn conclusie was dat de mogelijkheden in Duitsland…