Het was woensdagmiddag en de zon scheen. Ik was niet helemaal fit en had bedacht om een paar uur eerder dan gebruikelijk op mijn gemakje in het zonnetje naar huis te peddelen. Vandaar dat ik, met een muziekje in de oren, op het fietspad naast de provinciale weg bij Hapert fietste toen ik tot mijn verbazing achter me hoorde toeteren. Er reed een politie-auto. Op het fietspad. En ze zwaaiden naar mij toen ik wat glazig achterom keek. Dus ik…
Wat doelloos scrollend kwam ik per ongeluk een artikel in de Volkskrant tegen. Het ging over Sigrid Kaag die zou twijfelen over haar toekomst in de politiek. Nu zal me dat normaal gezien echt spreekwoordelijke worst zijn, maar ik werd geraakt door de foto die erbij stond. Op de foto is te zien dat mevrouw Kaag de tranen uit haar ogen veegt en op de achtergrond is een scherm met daarop twee jonge dames zichtbaar. Mocht u het artikel niet…
Op deze 25ste mei is het op de fiets naar je werk dag. Op de 24ste was het de dag voor aandacht voor het sterven en het is ook nog de week van de mentale gezondheid. De 24ste was ook de dag van het vakantiegeld trouwens, vind ik zeker noemenswaardig. De 25ste is volgens Wikipedia de dag van Afrika en de 26ste volgt de dag van het gescheiden kind. Er is dus, zo wil ik maar zeggen, altijd wel iets…
Nou, dat was het dan, ons Engelse Harry Potter avontuur. Op zondagochtend werden we bijzonder vroeg wakker gemaakt door een stem door de speaker die uitlegde dat het half acht lokale tijd was. We konden gaan ontbijten. Dat betekende dat het half zeven Engelse tijd was, en dat vond ik dan weer vrij heftig. Maar ja, de boot zou rond negen uur echt bij Hoek van Holland zijn en dan moesten we er uit. De man en ik vonden dat…
Op onze allerlaatste dag in het Verenigd Koninkrijk hadden de Engelsen bepaald een imposant feest georganiseerd. Ze zijn er maanden mee bezig geweest en de afgelopen week hoefde je de televisie maar in te schakelen en je zag de bijna koning of één van de voorbereidingen. Het leverde allerlei discussies op binnen ons gezin. De man vindt het hele koningshuis maar niks en geeft er graag een beetje op af. Ik vind het prima om het concept monarchie af te…
Na een paar intensieve dagen met veel reizen, planden we aan het eind van onze trip wat rust in York. Betrekkelijke rust weliswaar, want we waren natuurlijk wel voornemens om de stad te gaan verkennen. Maar we blijven twee nachten in hetzelfde hotel en dat betekende dat er op vrijdagochtend niet ingepakt en uitgecheckt hoefde te worden. Er stonden ook geen vaste dingen op de planning, wat dan weer ruimte gaf voor een ochtend met badderen, schermen en uitslapen. Rond…
Alnwick, de Britten zelf zeggen trouwens Annick, stond in alle eerlijkheid alleen maar op ons lijstje vanwege een zeker kasteel dat er staat. Het lag betrekkelijk makkelijk op de route van Schotland richting York en Hull en zo werd een bezoekje ingepland. Paste mooi in ons Harry Potter thema. Ik moet zeggen, ik was geenszins teleurgesteld. Wat een prachtig kasteel zeg. Het is zowel van binnen als van buiten werkelijk prachtig en het wordt in de winter zelfs nog bewoond…
Onder het mom van een dag niet getreind is een dag geen vakantie, stonden we op woensdagochtend bijzonder vroeg op om de trein van zestien minuten voor acht te vangen. Ik kan u zeggen, dat is voor de man en mijzelf in vakantiemodus een prestatie van formaat. Maar ja, je moet iets als je veel wilt zien. Vandaar dat we op dinsdagavond ontbijt voorbereidden en alle spullen klaar maakten voor vertrek. We hadden zelfs nog tijd om koffie te halen.…
De man en ik wisten natuurlijk al dat Fort William een aardige plek was. Het feit dat er vanuit Londen een slaaptrein naartoe gaat pleitte daarnaast ook voor een bezoek. En verder was een belangrijke reden dat de klassieke Harry Potter treinrit vanuit Fort William werkelijkheid kan worden. Die trip kon natuurlijk niet ontbreken tijdens ons Harry Potter avontuur en derhalve liepen we op dinsdagochtend om half tien weer terug naar het station. Deze keer om met een echte stoomtrein…
De nachttrein dus, Caledonian Sleeper om precies te zijn, bracht ons in ongeveer dertien uur naar Fort William in Schotland. Voor kinderen is zo’n slaaptrein echt fantastisch, voor wat langere volwassenen best ok. Heel geweldig slaap je niet, maar zo’n afstand semi-slapend overbruggen is natuurlijk wel fijn. Toen ik op maandagochtend mijn ogen open deed keek ik naar bekende landschappen die in een rustig tempo voorbij trokken. Ooit liepen de man en ik samen met twee vrienden de West Highland…