Het leek me wel weer eens aardig om een selfie bij een stukje te plaatsen. Ik bedoel, als je er zo’n blog op na houdt, moet je toch een zekere vorm van aandachtsdrang hebben. En in die hoedanigheid leek me een selfie best passen. Daarnaast leek het me ook een goed idee om te schrijven dat we uit die quarantaine zijn waar ik me de afgelopen weken zo druk om maakte en dat we dus weer terug kunnen naar normaal.…
Het is al weer een tijdje geleden dat ik schreef over de toestand op mijn werk. Dat komt doordat er niet bijzonder veel gebeurde namelijk. we gingen uit met onze afdeling uit cohort, de rust keerde wat weer en de hele situatie kabbelde een beetje voort. Dat betekent op een psychogeriatrische afdeling dan alleen niet dat iedereen blij en rustig is, maar meer dat er geen al te grote veranderingen in de situatie optreden. In ons geval wilde dat zeggen…
Tot mijn grote geluk had ik het weekend vrij. Prettig, want dan hoefde ik niet door alle code rood sneeuwtoestanden en avondklok. Helaas voor mij bleek het inderdaad had, want vrijdagavond werd duidelijk dat de zaterdagavonddienst niet bezet zou gaan worden door een invaller en was ik zo’n beetje de enige in het team die niet al werkte of ziek was. En laten we eerlijk zijn, het is nou niet dat ik ontzettend spannende bezigheden heb op het moment. Vandaar…
Het zijn nog altijd rare tijden bij ons op de PG. En naar het zich laat aanzien, zal dat ook nog wel een tijd zo blijven. Na een pittig weekend meldde ik mij maandagochtend om zeven uur met wat kleine oogjes wederom op de werkvloer. Daar had ik voor de gelegenheid een korte dienst die zonder bijzonderheden verliep. Toch prettig. Het was op de fiets naar huis dat ik me bedacht dat er in alle hectiek die gaande is, ook…
Eerlijk gezegd had ik wel even tijd nodig om bij te komen van mijn frustratie over de nieuwe lockdown maatregelen. Zonder er op in te willen gaan wat ik er nou allemaal precies van vind (ik weet het namelijk gewoon niet zo en ben blij dat ik geen beslissingen hoef te nemen) zijn de consequenties van de lockdown mooi rottig*. Dus ging ik dinsdag niet sporten, hing lui op de bank, at taart, verdiepte me in noodopvangvoorwaarden, maakte me zorgen…
Nou, zo zei mijn collega toen ik dit grappige plaatje schoot, ik ben benieuwd wat je hierover gaat schrijven. En ik moet zeggen, dat was ik ook. Het is altijd leuk, zo’n hondenbeestje op de afdeling. Er komt wat gezellige reuring en sommige bewoners fleuren echt op als ze contact maken met het beestje of het zelfs maar zien. Andere bewoners hebben er niet direct iets mee, maar ik heb nog niet gezien dat er negatieve reacties kwamen. Een afdelingshond…
Je mag gaan bellen, zo zei mijn collega die me vandeweek kwam aflossen na een avonddienst. Ik keek haar vast heel glazig aan, want er kwam meteen verduidelijking. De flexer* die in de nachtdienst stond, had zich rijkelijk laat afgemeld en zodoende hadden ze iemand te weinig voor de nacht. Bellen, op zondagavond om half elf, met de vraag of de gebelde misschien wil komen werken, is natuurlijk een nogal kansloze missie. Maar schijnbaar is dat onderdeel van het te…
Het was een tamelijk relaxte versie van een werkweekend. Ik had dan wel zaterdagavond een late dienst en zondagochtend een vroege, maar het waren allebei hele korte diensten. Dat gaf de ruimte om op zaterdagochtend met de groepvierzoon naar zijn proefzwemgebeuren te gaan en aansluitend met zijn allen uitgebreid te eten. Op zondag kwam ik aan het eind van de ochtend al weer thuis en bleef er ruimte over voor een sport- en zwemsessie en een gezamenlijk diner bij een…
Het was een leerzame dag. Na een dagje vrij, hoewel dat een relatief begrip is maar op de donderdag ben ik bij de kids, mocht ik vrijdagochtend vroeg aantreden voor een korte dienst. De afdeling waar ik werk is naar aanleiding van de jongste Corona uitbraak gesloten voor bezoek en daarnaast zijn we een zogenaamde cohort afdeling. Er zijn enkele van onze zorgvragers besmet en omdat we niet kunnen voorspellen of ze anderen op de afdeling hebben aangestoken en wie…
Er is inmiddels al een heleboel gezegd en geschreven over de Corona toestand en gezien de ontwikkelingen van de laatste zal er ook nog wel heel veel meer gezegd en geschreven gaan worden. In alle eerlijkheid krijg ik het meeste niet mee. Ik ben geloof ik wel zo’n beetje Corona verzadigd en om het broodnodige niet te missen kijken de man en doorgaans ergens ‘s avonds even naar het journaal. En toch bereikte mij op deze dinsdag het bijzonder boeiende…