Gistermiddag ging ik samen met de dreumesdochter naar het afscheid van het babyjongetje waar ik een paar weken geleden al stil voor was. Hij heeft zijn strijd gestaakt en de maan heeft nu een lief bewonertje. Het is gewoon niet zoals het hoort, een klein mandje waar een klein, stil babylijfje in ligt en waar afscheid van genomen wordt. Maar zoals zijn vader prachtig sprak, het is dan niet zoals het hoort, het lijkt wel zo te horen. Ik hoop…
Het was vandaag wereldlichtjesdag. Op deze tweede zondag van december worden er wereldwijd om 19.00 uur locale tijd lichtjes aangestoken. Ter nagedachtenis aan overleden kindjes. Tot een paar jaar geleden had ik nog nooit van deze dag gehoord. Logisch wel, want het fenomeen kinderen was toen überhaupt nog ver-van-mijn-bed show. En overleden kinderen al helemaal. Met het moederschap is dat veranderd. Er ontstond een heel nieuw soort kwetsbaarheid waar ik maar niet al te vaak bewust bij stil sta. Het…
Je moet met je kleine kind wel echt onder een steen leven als het je is ontgaan dat Sinterklaas weer ‘in het land’ is. Een leuk gebruik wat zeker helpt om de donkere dagen in aanloop naar de kerst wat sneller voorbij te laten gaan. Nu de peuterzoon bijna 3,5 is, en er onder andere door de peuterspeelzaal ook een heus sociaal leven zonder mij op na houdt, wordt hij eigenlijk automatisch meegenomen in de mythe rond Sinterklaas. En…
Afgelopen week kwam ik langs een artikel in de Telegraaf. Nu moet ik zeggen dat dat een bijzonderheid opzich is, want de meestal begin ik niet eens aan het lezen van die stukjes. Maar deze keer won de nieuwsgierigheid het van de weerstand: (Klik hier voor het hele artikel) Ik vond het wel een grappig stuk. De moraal ervan is – kortgezegd – dat we elkaar als moeders wel heel snel veroordelen en de schrijfster vraagt zich af waarom…
Koppensnellend door mijn Facebooktimeline kwam ik gister langs een artikel in de Washington post. Als Nederlandse moeder was ik geboeid door de titel dus ik ben maar eens gaan lezen. Mocht je daar nou geen tijd voor/zin in hebben, de strekking is dat de schrijfster Nederlandse ouders erg relax vindt in de positieve zin van het woord wel te verstaan. Ze wijt dit aan onze ‘doe maar gewoon mentaliteit’ en ook aan het feit dat er veel parttime gewerkt…