De dinsdag is op het moment van schrijven nog niet eens voorbij en in mijn beleving begint een week op maandag, en toch vind ik de titel van dit blogje al gerechtvaardigd. Sjonge, wat is er veel aan de hand. Het begint met het weer, volgende week begint de herfst; de peuterdochter heeft al braaf een snottebel, de r zit immers in de maand, maar intussen is het hartstikke warm. De mussen vallen dood van het dak, bij wijze van…
De laatste dagen heb ik me zo verbaasd over de kleuterzoon. Hij is opeens veranderd in de manier waarop hij met andere kindjes om gaat. Eerder vond hij het gezellig hoor, om andere kindjes om zich heen te hebben, maar hij speelde zijn eigen spel. Ergens de laatste paar weken is daar iets in veranderd. Andere kindjes worden opgezocht en er wordt écht samen gespeeld. Zo leuk om te zien. Het is natuurlijk de normaalste zaak van de wereld, ergens…
Na al het geklaag over muggen en het slechte weer bedacht ik dat het wel eens tijd werd voor een blij-ei blogje. En vandaar dat ik tijdens mijn hardlooprondje liep te peinzen over dingen waar ik blij van werd. Tot mijn grote vreugde was het een hele klus want ik word van veel dingen blij. Daarom gewoon, heel blij, puntsgewijs. In volstrekt willekeurige volgorde. Er mogen dan soms veel muggen binnenkomen, maar wij hebben echt zo’n heerlijk huis. En met…
Eén van de dingen waar ik echt niets van begrepen zou hebben voor de geboorte van de peuterzoon is het concept fantoomhuilen. Als ik er op google, vind ik geen formele definitie, dus ik doe zelf maar even een poging: Het horen huilen van een kind terwijl er geen gehuil te horen is Heel simpel eigenlijk. Je hoort dus het huilen van een (waarschijnlijk je eigen) kind terwijl het kind ofwel helemaal niet huilt ofwel überhaupt niet in de buurt…
Wat een dag hè? Ik mag dan onder een spreekwoordelijke steen leven, maar om deze Brexit kan zelfs ik niet heen. Het baart me wel zorgen hoor, de wereld lijkt verdeelder en verdeelder te worden en de verschillen alsmaar groter. De solidariteit lijkt vaak ver te zoeken en de gevolgen van dit soort grote beslissingen zijn niet te overzien. Maar goed, allerlei politieke, filosofische en sociologische uiteenzettingen zijn naast niet mijn sterkste punt wellicht ook niet echt gepast hier op…
Vorige week kwam ik langs verschillende wegen terecht bij artikelen over het gebruik van de mobiele telefoon. Of de smartphone. Of eigenlijk de computer die in de broekzak past, met bellen heeft het hele ding niet eens zoveel te maken. Dit is nu typisch zo’n onderwerp waarbij ik het liefst mijn hoofd in het zand zou steken en tegelijkertijd vind dat ik er iets mee zou moeten doen. Vandaar dat deze spuit elf dan ook nog maar even met wat…
Meestal weet ik vrij goed wat ik van dingen vind. Omtrent het grootbrengen van de kinderen dan. Vraag me niet naar mijn mening over alle problemen in het midden-oosten ofzo, dat vind ik vooral heel ingewikkeld namelijk. Ik doel eigenlijk op keuzes die je maakt in het ouderschap. We doen ons best onvoorwaardelijk met de kindjes om te gaan, we gebruiken wasbare luiers, ik voed(de) de kinderen zelf (en best lang volgens de maatstaven van onze maatschappij), en zo zijn…
‘Kijk mamma, dat is Freek. Mag ik met hem op de foto?’ Zo vroeg de peuterzoon nadat ik hem had weten los te weken uit de speeltuin en mee te tronen naar de supermarkt. Nu is dat niet direct een alledaagse vraag uit de mond van de peuterzoon. Hij vindt het prima als ik plaatjes van hem en zijn bezigheden schiet maar is doorgaans geenszins (hoe leuk is het om die twee woorden achter elkaar te gebruiken) van plan om…
Op 22 oktober van het vorige jaar schreef ik hier mijn eerste blog. Dat is inmiddels ruim een half jaar en 183 stukjes verder. Dat betekent dat ik het net niet redde om dagelijks een blogje te publiceren, maar toch een aardig eind kwam. Niet slecht al zeg ik het zelf. En nu bedacht ik dat het wel eens leuk was om een stukje te schrijven over dat bloggen en alles wat daarbij hoort. Natuurlijk gaat het in eerste instantie…
Voordat ik moeder werd, kon ik me niet zo goed voorstellen hoe het zou zijn om nou echt een baby te hebben. Natuurlijk hoorde en las ik er van alles over en mijn inbeeldingsvermogen draaide echt overuren toen ik zwanger was van de (nu) peuterzoon. Maar echt bedenken hoe het zou zijn als de baby er daadwerkelijk was, dat lukte me toch niet. Schijnbaar ben ik niet de enige, want het is een veel gehoord cliché dat het niet is…