Er is hier geloof ik een beetje sprake van een winterdipje. Niet iets dramatisch hoor, gelukkig ver van depressieve toestanden, maar ik ben inmiddels wel weer klaar met grijs weer en wind en regen. Ik realiseerde me ergens afgelopen week dat ik heel veel zin had om lekker in het zonnetje te zitten. Graag zonder jas en het liefst met een kopje koffie. Of lekker klooien met de nieuwe skateboards, een springtouw en de (loop)fietsen. Van dat soort buiten spelen…
Ja jemig… De eerste maand van 2019 zit er al weer op. Het werd namelijk februari. Ergens goed, echt gezellig vind ik januari niet en zo in februari gaat het toch richting carnaval en voorjaar enzo. Toch ben ik een beetje verbaasd. Wanneer is die maand dan precies voorbij gegaan? In mijn beleving zitten we net op de helft. Lekker opgelet weer. Zo blijkt maar, het was een drukke maand. De man en ik werkten veel, sportten veel en waren…
Het blijft toch leuk hè, de herinneringen van Facebook. Zo kreeg ik vandaag een plaatje de zien van drie jaar geleden. De kleuterdochter, die toen nog dreumesdochter was, had mijn schoenen aangetrokken en vond dat reuzegrappig. Drie jaar geleden, dat is dus eindeloos lang en tegelijk heel kort geleden. Hoe is het mogelijk dat mijn oudste meisje opeens zo groot geworden is zeg. Ik weet nog als de dag van gister dat ze daar met een heel ondeugend koppie om…
Een terugblik in het oude jaar, en derhalve logischerwijs een vooruitblik in het nieuwe jaar. Goede voornemens schijnen doorgaans weinig op te leveren, na een paar weken zijn de meeste alweer vergeten. Desondanks heb ik wel plannen voor het komende jaar. Zo ga ik gewoon door met mijn werk als verpleegkundige-to-be. Ik blijf nog een goed half jaar op de afdeling waar ik nu werk en ga daarna over na een andere afdeling. Ik ben heel benieuwd wat het me…
Vanmiddag constateerde ik bij het kopen van loten voor de oudejaarsloterij dat we afgelopen jaar wederom de Staatsloterij niet gewonnen hebben. Ergens jammer, maar desondanks denk ik dat het weer een mooi jaar was. Na een rustige start als aspirant-zuster bij de RSZK begon ik in februari daadwerkelijk met school. Dat ging lekker voortvarend, al snel werd duidelijk dat er een overstap naar het volgende niveau zou volgen. Op de dag dat het lente werd, wad mijn jongste meisje baby-af.…
Das dus afgerond echt veertig. Twee keer achttien en in mijn beleving best oud. Ik meen te weten dat de ‘aftakeling’ op zowel fysiek als mentaal gebied al ergens in de twenties begint. Daar ben ik dus ruimschoots voorbij. Het klinkt wellicht bejaard, maar ik vind dat best voelbaar. Herstel na flinke inspanning gaat langzamer, blessures zijn eerder opgelopen en over het herstel daarvan wil ik het niet eens hebben. Veel drinken of veel te laat naar bed gaan gaat…
Een afbeelding van het zogenaamde moodboard dat ik afgelopen week in het eerste deel van de mini-vakantie samenstelde. Ik kwam het tegen terwijl ik op zoek was naar een ander plaatje en keek er eens naar terug. Ik maakte het als onderdeel van de workshop over zelfzorg en realiseerde me dat dat nu even extra aan de orde is. Het was druk de afgelopen week. Met de komst van Sinterklaas, een congres van de man, zes school en/of werkdagen achter…
De dreumesdochter sliep en met het oog op de mogelijke aanvulling op de knutselspullen besloot ik in een vlaag van verstandsverbijstering dat onze huidige voorraad toe was aan een grondige opruimbeurt.* Vandaar dat ik alles uit de kast haalde, letterlijk hè, en kritisch keek naar al het materiaal. We verzamelden de afgelopen jaren bergen krijtjes, potloden, kleurboeken, gummetjes en meer van dat soort spul. Kapot of te slechte kwaliteit waren de criteria die leidden tot afvoeren van spullen. Die stapel…
Heden ten dagen hebben de meesten van ons eigenlijk altijd wel een camera op zak. Dat geldt ook voor mij en dat wetende maak ik eigenlijk nog betrekkelijk weinig foto’s van mijn drietal. Het knippen van foto’s wil het moment dat ik wil vangen namelijk wel eens verstoren, en dat is dan ook weer niet de bedoeling. Desondanks staan mijn kids geregeld op de foto hoor, wees niet bang. Wat ik dan vervolgens doe met die foto’s is weer een…
Er is weer eens sprake van een momentje. De groepdriezoon gaat logeren bij opa en oma. Alleen. Hij sliep al geregeld daar in Dalfsen, maar dan altijd met ons er bij. Na lang aarzelen besloot hij dat hij in deze herfstvakantie wel eens zelf naar opa en oma wilde. Eerder had hij dat nog niet aangedurfd en we hebben er ook niet op aangedrongen. Dalfsen is bepaald niet naast de deur en het is simpelweg niet mogelijk om de groepdriezoon…