Bij wijze van blogspiratie was ik aan het terugkijken waar ik eerder in juni over schreef. Best leuk hoor, zo’n archief. Ik zag iets over een muis, over een bruiloft en ik kwam dus ook het bovenstaande plaatje tegen. Horende bij een stukje wat ik schreef in 2017 over het hitteplan wat we toen toepasten. Geen zorgen hoor, er is geen sprake van gebrek aan inspiratie om stukjes te tikken. Wel van een groot gebrek aan fotodiscipline. En aangezien het…
De meisjes en ik stapten vanochtend onder de douche voor een spettersessie en eenmaal onder die douche stond ik na de exercitie van het haren wassen eens na te denken over de douchefrequentie die we er op na houden. Ik hoor en lees wel eens dat er in sommige huishoudens dagelijks voor het slapen gaan gedoucht wordt. Dat zouden de kids hier wellicht best leuk vinden. Maar ik vind het zelf geloof ik een waardeloos idee. Ik vind het namelijk…
Dementie is dus echt een ongelofelijke eikel. Op een werkelijk onnavolgbare wijze houdt die ziekte huis in de hersenen van haar slachtoffer. Bij geen mens gaat dat precies hetzelfde, maar er zijn wel vaak patronen. Met het begin van dementie heb ik weinig ervaring, maar als ik het zo inschat moet daar een heleboel verwarring en frustratie bij komen kijken. En verdriet en angst ook kan ik me zo voorstellen. Want hoe eng moet het zijn door te hebben dat…
Het is al weer een tijdje gelden dat wij ons druk maakten over de namen die we de kinderen zouden geven, maar ik denk er toch nog wel eens over na. Ik vond het destijds best een ding, die namen, in principe moeten ze er immers hun hele leven mee vooruit. Je hoort en leest wel eens verhalen dat mensen achteraf niet blij zijn met de naam die ze hun kind hebben gegeven en dat lijkt me eigenlijk best ingewikkeld.…
De groepdriezoon hoestte wat, de kleuterdochter was wel heel erg moe en we moesten ‘s middags naar de tandarts. De dames uit het gezelschap dan, vanwege het gehoest zouden de mannen thuis blijven. Een goede gelegenheid voor een thuisdagje dus, bedacht ik me zo rond half 8 toen de kleuterdochter nog altijd voor Pampus lag. Een paar uur later zou ik er overigens al weer spijt van hebben toen de kids elkaar zo’n beetje continu in de haren vlogen en…
De man en ik zijn inmiddels bijna vijftien jaar een setje. Doorgaans zou ik dan nu iets opschrijven over hoe vreselijk lang dat is en dat we toch wel erg oud aan het worden zijn. Zo niet deze keer, want enige nederigheid past vandaag. Ik nam bij het tuinhek van onze pg-afdeling namelijk een gebakje aan wat een echtgenoot van een van onze bewoonsters haar kwam brengen. Ze waren vandaag namelijk 53 jaar verloofd. Dat is toch wel iets om…
Deze doodgewone doordeweekse doorsnee dinsdag was er één om snel weer te vergeten. Niet dat er nou iets heel dramatisch aan de hand was, maar mijn dag was het gewoon niet. Dat kan aan de stand van de sterren liggen, een verkeerde kleur karma, boze goden. Wie zal het zeggen. Wat ik wel zeker weet is dat mijn hormonale toestand er iets mee van doen heeft. De invloed van mijn cyclus op mijn humeur wordt met de jaren groter en…
Zowel de groepdriezoon als de kleuterdochter zijn op het moment druk met het verwisselen van hun tanden. Ik neem voor het gemak even aan dat ik niet hoef uit te leggen dat ze die dingen niet onderling aan het uitwisselen zijn. De groepdriezoon heeft inmiddels een stuk of vier blijvende tanden prominent in het midden van zijn mond staan en rechts daarvan, voor de kijkers links prijkt momenteel een gapend gat waarin voorzichtig witte puntjes doorkomen. Aan de andere kant…
Met drie rondrennende kinderen zijn ongelukken zo af en toe onvermijdelijk. Ik maak me dan ook geen moment de ilusie dat iedereen hier altijd heel zal blijven. Toch zijn we tot op heden nog altijd vrij goed weggekomen als het gaat om beschadigde kids. Natuurlijk zijn er geregeld geschaafde knieën, blauwe plekken en bulten, maar vooralsnog doen mooie pleisters en troostknuffels het leeuwendeel van het genezende werk. Wel bracht de groepdriezoon een aantal jaar geleden eens een nachtje in het…
Het is toch een zoet plaatje geworden al zeg ik het zelf. Meestal lukt het niet goed om het hele stel naar mijn idee op de foto te krijgen, maar ik had nu een keer succes. We hadden een typische zaterdag. De kids keken ‘s morgens tv, de man bracht mij koffie en ging een Lego computerspel met ze spelen. We brunchten rond een uur of elf. De groepdriezoon tekende tussendoor nog een mandalorian en ik waste ook nog bij…