De zesde dag op de fiets alweer. Ik kan me voorstellen dat de meelezer denkt dat dit hele avontuur van improvisatie aan elkaar hangt en tot op zekere hoogte is dat ook zo. Toch zit er wel degelijk een plan en een systeem achter het geheel, dat op deze vrijdag een beetje in het honderd liep.
Toen we wakker werden regende het namelijk. In dusdanige mate dat we besloten om maar eens te wachten met het uit de tent komen. De kids juichten het van harte toe want die konden zo wat extra chillen. En ook de man en ik sliepen nog maar een beetje verder.
Wat later dan normaal begonnen we met inpakken en onderweg gaan. We stopten een croissant naar binnen en zouden een paar kilometer onderweg echt gaan eten. De man had daar een leuke plek voor gevonden maar bleek zich wat vergist te hebben in de afstand.
Zo vond ik mezelf ruim na lunchtijd in een vrij grumpy staat op de fiets. Me intussen heel hard verbazend over hoe man en kids dat toch deden. Uiteindelijk vonden we dan de beoogde speeltuin alias brunchlocatie, met wat eten en vooral ook koffie achter mijn kiezen, was het tijd voor een powernap.
Het tweede deel van de fietstocht verliep aanzienlijk soepeler en in het dorpje Zeven, wat dichtbij het wellicht welbekende Seedorf ligt, werden we hartelijk op de camping ontvangen.
In het dorp zelf kwamen we wat bedrogen uit toen we op zoek gingen naar iets te eten, maar gelukkig was er toch nog een Grieks restaurant geopend. We hebben er heerlijk gegeten en terug op de camping was de tent zelfs weer opgedroogd. Morgen fietsen we richting de Elbe.