Samen met een bevriende collega bedacht ik dat het een goed idee zou zijn om een dagje sauna te gaan doen. Of het toeval is weet ik niet, en of ik er enige vorm van waarde aan hecht ook niet, maar we kwamen uit op dinsdag 21 juni. De langste dag van het jaar, de dag van de zonnewende.
De meisjes gingen, en daar waren ze niet onverdeeld gelukkig mee, een extra dagje naar de bso en ze werden opgehaald door de oppas die vervolgens met ze naar huis ging om daar voor alle drie de kids te koken. Zo kon de man gewoon gaan trainen en hoefde ik me niet druk te maken om de tijd. Je moet wel de juiste voorwaarden creëren.
Want het doel van de dag was ontspannen, genieten en het door mijzelf gepredikte vertragen. En dat gaat gewoon minder handig al je steeds op de klok moet kijken.
We hoorden goede dingen over een ‘energetic wellness’ op een klein uurtje rijden bij onze zuiderburen en arriveerden daar aan het eind van de ochtend. De verhalen bleken gegrond want het bleek werkelijk een prachtige plek. In eerste instantie was ik zelfs wat overweldigd door alle luxe, de veelheid aan faciliteiten en wellicht ook door het energetic deel.
We begonnen de dag met een zogenaamde honing opgieting. Zo’n toestand met ijs en geuren en iemand die met een handdoek gaat staan wapperen in de sauna is wat mij betreft alleen al de moeite waard omdat ik er goed herinneringen aan heb. En daarnaast was het ook gewoon heel fijn.
Verder werd er gebubbeld, gezwommen, gekletst, gegeten, in het zonnetje gezeten en veel vertraagd. Niet in de laatste plaats omdat het niet toegestaan was om een telefoon mee naar binnen te nemen. Best verfrissend. Het zorgde wel voor een kleine rolberoerte toen ik me bedacht dat ik de bso nog een berichtje moest sturen en er tweehonderdvijftig berichten in mijn scherm stonden. Gelukkig bleek dat slechts te komen door wat enthousiaste ouders in de klassenapp van de kleuterdochter. Die had namelijk sportdag.
Ik weet weer waarom ik altijd zeg dat ik vaker naar de sauna moet. Ik kan daar echt heel erg van genieten. En het was mooi te merken dat het vertragen ook echt wel lukte. Aan het eind van de dag was ik heerlijk rozig en loom en was het hoofd tot rust. Op de terugweg in de auto viel wakker blijven niet mee. Ik denk zelfs niet dat het helemaal gelukt is. Toch goed dat ik op de bijrijders stoel zat.
Fijn, zo’n dag. En nu het gevoel vast zien te houden.