Zo, ik heb eerst maar even opgezocht hoe mysterie gespeld wordt, want het keek me al twee dagen vreemd aan. Blijkt de Nederlandse versie met een -ie aan het eind. Dat verklaart veel. Uiteraard hebben we tot nu toe de Engelse variant geadopteerd en werden er heus geen spelfouten gemaakt ??.
Ons verrassingsweekend begon met een vertrektijd van kwart voor tien. Bepaald goed te halen en het verliep allemaal tamelijk harmonieus, dat gezegd hebbende geloof ik niet dat vertrekken ooit mijn hobby gaat worden. Uiteraard besloot de kleuterdochter op het laatste moment haar legging ontoonbaar vies te vallen, maar verder viel het allemaal mee.
Ik haalde snel nieuwe leggings in de stad en de man zorgde met de kindjes voor koffie. Op het perron volgde derhalve meteen de volgende hint.
Gecombineerd met de bestemming van de eerste trein (Maastricht), was het wel duidelijk dat onze bestemming in België zou liggen.
Vanuit Maastricht ging het naar Luik, en daarvandaan met de ICE naar Brussel. Dat laatste was een avontuur opzich, in een kleine drie kwartier sjeesden we met zo’n 250 kilometer per uur half België door. Vanaf Brussel Nord nog één trein die ons naar Schaerbeek bracht. Want vlak naast dat station ligt het trainhostel waar we slapen.
Na een deel van de spullen gedropt te hebben gingen we verder. Met een tram richting Heizel. Het was mij nog niet bekend maar een korte zoektocht leert me dat het stadion alhier bekend is van een drama in 1985 en de wijk vooral vanwege (het overblijfsel van) de wereldtentoonstelling een jaar of zestig geleden.
Er staat namelijk het zogeheten Atomium. Net als de Eiffeltoren gebouwd voor de genoemde expositie en nog altijd een toeristentrekker. Het is dan ook bijzonder leuk om Brussel vanaf 102 meter te kunnen aanschouwen.
Zelf was ik het meest onder de indruk van de snelheid van de lift, die honderd+ meters gingen sneller dan menig lift over een meter of vijf doet. Ook de tijdelijke exposities en lange donkere roltrappen waren bepaald tof.
Na een korte speurtocht van de man vonden we een volgeboekt Italiaans restaurant waar we konden eten. We moesten wel om acht uur weg zijn, maar dat was geen probleem.
We aten heerlijk en gingen daarna de Brusselse metro maar eens testen. Of de route nu het meest efficiënt was weet ik niet maar we bereikten ons hotel. Daar was de groepdriezoon enthousiast over het stapelbed met drie bedden en ook de kleuterdochter wilde in de lucht slapen.
Kunnen ze mooi uitrusten voor het Belgische Spoorwegmuseum.