Met een kleuter die naar school gaat is het denk ik haast onvermijdelijk, het thema herfst gaat voorbij komen en goede kans dat dat ergens zo rond oktober gebeurt. Het is dan doorgaans herfst hier op het noordelijk halfrond hè, dat sluit gewoon lekker aan.
Ook de kleuterzoon had het wekenlang over de gekleurde blaadjes aan de bomen en de paddenstoelen in het bos. Het was hem iets té duidelijk geworden dat je paddenstoelen niet zelf in het bos mag plukken, het arme jochie schrok zich wild van een schooltv-programma waarin één van de personages dat toch deed.
Op de tweede studiedag in vier dagen besloot ik met de kindjes op zoek te gaan naar paddenstoelen in het bos. We trokken al onze kleren aan, het was nogal koud namelijk, en gingen rondstruinen tussen de bomen. Eerst moest daar flink gespeeld worden natuurlijk. En gewoon omdat het kon, beklommen we ook nog een ‘berg’.
Vervolgens gingen we paddenstoelen zoeken. Dat bleek vrij makkelijk te gaan, ze stonden overal. We vonden dan weer geen kabouters en ik was ook niet zo verbaasd dat me later op de dag gevraagd werd of kabouters wel echt bestonden. Dat moest ik negatief beantwoorden en het was wel een beetje een teleurstelling.
Voordeel was wel dat we geen kabouterhuisjes hoefden te slopen bij project twee van de dag: champignonsoep. De kleuterzoon en peuterdochter sneden geheel zelfstandig een bakje, in de supermarkt zorgvuldig uitgezochte, paddenstoelen in kleine stukjes.
Intussen maakte ik een heuse roux en samen met een beetje bouillon maakten we champignonsoep. Supertrots was de kleuterzoon, en ik ook wel een beetje. Alleen janner dat hij de soep vervolgens nauwelijks at, maar ja, kniesoor die daar op let.