‘Kijk mamma, dat is Freek. Mag ik met hem op de foto?’ Zo vroeg de peuterzoon nadat ik hem had weten los te weken uit de speeltuin en mee te tronen naar de supermarkt.
Nu is dat niet direct een alledaagse vraag uit de mond van de peuterzoon. Hij vindt het prima als ik plaatjes van hem en zijn bezigheden schiet maar is doorgaans geenszins (hoe leuk is het om die twee woorden achter elkaar te gebruiken) van plan om actieve medewerking te verlenen.
De peuterzoon herkende Freek uit zijn nieuwe dinoboek. Ik moet zeggen dat ik het toch best briljant vind van de blauwe grootgrutter dat ze alwéér zo’n geniale spaaractie hebben. Vorig jaar was ik ook al druk met het sparen van bestekzegels.
En nu zijn het dus dinoplaatjes. Om dat boek, waarin Freek eindeloos in de meest exotische houdingen staat afgebeeld, compleet te krijgen. En er zijn 160 verschillende plaatjes, dus we zijn ook nog wel even zoet.
Ik had vandaag bij de kassa een moreel dilemma. Als mensen voor of achter mij de plaatjes niet willen hebben, vraag ik ze vaak of wij ze mogen hebben. Zo gaat het spaartempo behoorlijk omhoog. Toen ik richting fiets liep stonden daar wat oudere kinderen te vragen om de plaatjes. En ik voelde me wat bezwaard, want ik feite had ik een heel stel dino’s voor hun neus weggekaapt. Ben ik nu vreselijk onaardig?
View Comments (1)
Jij hoeft je niet bezwaard te voelen zij vragen het maar jij was toevallig eerder met vragen..
En daarbij komt dat die wat oudere kinderen vaak heel erg brutaal zijn en ik neem aan dat jij het netjes gevraagd hebt..